Zmięk łęgowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zmięk łęgowy
Rhagonycha lignosa
(Müller, 1764)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

sprężykokształtne

Nadrodzina

sprężyki

Rodzina

omomiłkowate

Podrodzina

Cantharinae

Plemię

Cantharini

Rodzaj

zmięk

Podrodzaj

Rhagonycha s.str.

Gatunek

zmięk łęgowy

Synonimy
  • Cantharis lignosa Muller, 1764
  • Cantharis pallipes Fabricius, 1781
  • Cantharis melanocephala Herbst, 1784
  • Cantharis pallida Fabricius, 1787
  • Cantharis berolinensis Gmelin, 1790
  • Rhagonycha subabbreviata Rey, 1891
  • Rhagonycha subnigrofemoralis Pic, 1914

Zmięk łęgowy[1] (Rhagonycha lignosa) – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae. Zamieszkuje zachód palearktycznej Eurazji.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1764 roku przez Ottona Friedricha Müllera pod nazwą Cantharis lignosa[2][3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 5 do 7 mm, u samców szczególnie długim i wąskim. Głowę ma całą czarną[4][1], pozbawioną guzka między nasadami czułków, u samca zaopatrzoną w szczególnie duże, wyłupiaste oczy[4]. Barwa czułków jest żółtobrązowa z jaśniejszymi członami podstawowymi[1]. Przedplecze ma zaokrągloną krawędź przednią, niezaostrzone kąty tylne i niewklęsłą krawędź tylną[4]. Jego kolor, podobnie jak tarczki, jest jednolicie czarny. Pokrywy mogą być w całości żółte, częściej jednak mają mniej lub bardziej rozlegle zaczernione wierzchołki. Odwłok nakrywają w całości. Odnóża są w całości żółte[4][1] i mają rozdwojone wierzchołki wszystkich pazurków. Genitalia samca mają edeagus zaopatrzony w tarczkę grzbietową[4].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Owad rozmieszczony na nizinach i wyżynach, rzadszy na pogórzach, a w niższe góry wkraczający tylko dolinami rzecznymi[5]. Zasiedla lasy liściaste i mieszane, zwłaszcza ich skraje, a także polany i pobliskie lasom łąki[1][5]. Osobniki dorosłe obserwuje się od maja do sierpnia ze szczytem pojawu w czerwcu[6]. Chętnie siadają na kwitnących selerowatych oraz na spodzie liści drzew i krzewów, zwłaszcza buków, młodych dębów i leszczyn[6][5]. Żerują na pyłku kwiatowym i owadach[1]. Samica składa około 80 jaj. Rozwój zarodkowy trwa 11 dni. Z jaj klują się przedlarwy, które dopiero po 4 lub 5 dniach linieją do właściwego stadium larwalnego[5]. Larwy są drapieżnikami polującymi na drobne bezkręgowce[1]. Przepoczwarczenie ma miejsce w próchniejącym drewnie drze liściastych[5].

Gatunek palearktyczny, znany z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Niemiec, Austrii, Włoch, Estonii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Rumunii, Bułgarii, Grecji[7], europejskiej części Rosji i Turcji[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Rhagonycha lignosa – Zmięk łęgowy. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2023-08-18].
  2. O.F. Müller: Fauna insectorum fridrichsdalina, sive Methodica descriptio insectorum agri fridrichsdalensis, cum characteribus genericis et specificis, nominibus trivialibus, locis natalibus, iconibus allegatis, novisque pluribus speciebus additis. Hafniae et Lipsiae: Frid. Gleditsch, 1764.
  3. a b Sergey V. Kazantsev. An annotated checklist of Cantharoidea (Coleoptera) of Russia and adjacent territories. „Russian Entomological Journal”. 20 (4), s. 387–410, 2011. DOI: 10.15298/rusentj.20.4.05. 
  4. a b c d e Arved Lompe: Gattung Rhagonycha Eschsch.. [w:] Käfer Europas [on-line]. Coleonet.de, 2010. [dostęp 2023-08-18].
  5. a b c d e Antoni Kuśka, Omomiłki (Coleoptera, Cantharidae): Cantharinae i Silinae Polski, „Monografie Fauny Polski”, 21, Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN, 1995.
  6. a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Buprestoidea, Elateroidea i Cantharoidea. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (10), 1985. 
  7. Rhagonycha (Rhagonycha) lignosa (Linnaeus, 1758). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-08-18].