Zugot

Zugot (hebr. הזוגות pary) – w historii judaizmu 10 uczonych zgrupowanych w następujące po sobie pary. Należeli do faryzeuszy i wywarli wielki wpływ na kształtowanie się prawodawstwa żydowskiego opartego na Torze ustnej. Liczne ich sentencje, a także pewne anegdotyczne informacje dotyczące biografii zawarte zostały w Talmudzie. Dokładne daty ich życia i działalności nie są znane. W kolejności następują:

• I. Jose ben Joezer z Ceredy i Jose ben Jochanan z Jerozolimy (rządy Szymona Machabeusza 142–135 p.n.e.)
• II. Jehoszua ben Perachia i Nittaj z Arbeli (rządy Jana Hyrkana I (135–104 p.n.e.)
• III. Szymon ben Szetach i Juda ben Tabbaj (działali za rządów Aleksandra Janneusza 103–76 p.n.e. i Aleksandry Salome 76–67 p.n.e.)
• IV. Szemaja i Abtaljon (Rządy Hyrkana II 63–40 p.n.e.)
• V. Hillel i Szammaj (Rządy Heroda Wielkiego)

Po okresie zugot przewodnictwo w życiu religijnym judaizmu przejęli tannaici.