Dziunia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łódź w Muzeum Rybołówstwa w Helu

Dziunia – polska łódź badawcza.

Jednostka o długości 7,50 metra i szerokości 2,50 metra została zbudowana w 1977 we Władysławowie (stocznia "Szkuner") jako statek rybacki. Wkrótce odkupiona została przez Polską Akademię Nauk i została zaadaptowana, jako łódź badawcza. Do końca lat 80. XX wieku służyła pracownikom i naukowcom przebywającym i prowadzącym badania na Polskiej Stacji Antarktycznej im. Henryka Arctowskiego na Wyspie Króla Jerzego[1]. Określano ją jako jednostkę o dużej dzielności morskiej, o niezawodnym silniku stacjonarnym. Była wyposażona w windę mechaniczną. Spełniła podstawową rolę w zdobyciu potrzebnych dla naukowców dużych ilości materiałów biologicznych, takich jak np. kryl, ryby, plankton i bentos. Wyposażenie jej zarówno w tratwę pneumatyczną, jak i środki sygnalizacji oraz łączności ze stacja arktyczną, gwarantowały bezpieczeństwo pracy. W rejonie stacji wzniesiono pomost umożliwiający bezpieczne podchodzenie tak "Dziuni", jak i innych jednostek[2].

Po zakończeniu służby została przekazana w darze do Muzeum Rybołówstwa w Helu[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b opis na tablicy informacyjnej muzeum in situ
  2. Stanisław Rakusa-Suszczewski, III Wyprawa Antarktyczna na Stację Arctowskiego, „Polskie Badania Polarne”, 1980, s. 146 [zarchiwizowane z adresu 2018-08-09].