Kościół św. Marcina w Lelowie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Świętego Marcina
A/887/2021 z 08.10.2021[1]
(dawne nr-y: 209/56 z dnia 4.10.1956, 425/67 z 21.06.1967 oraz 212/78 z 27.01.1978[2])
kościół parafialny
Ilustracja
widok od frontu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Lelów

Adres

ul. Klasztorna

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Marcina

Wezwanie

św. Marcina

Wspomnienie liturgiczne

11 listopada

Położenie na mapie gminy Lelów
Mapa konturowa gminy Lelów, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Marcina”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Marcina”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Marcina”
Położenie na mapie powiatu częstochowskiego
Mapa konturowa powiatu częstochowskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Marcina”
Ziemia50°41′03,2″N 19°37′33,2″E/50,684222 19,625889
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół świętego Marcina – rzymskokatolicki kościół parafialny w Lelowie należący do dekanatu lelowskiego diecezji kieleckiej. Kościół stanowi Sanktuarium Matki Bożej Pocieszycielki Lelowskiej[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Świątynia została wzniesiona w XIV wieku przez Kazimierza Wielkiego. Po trzech wiekach kościół został spalony - w 1638 roku. Została w tym czasie odbudowana i gruntownie przebudowana. Około 1831 roku ołtarz z cudownym obrazem Matki Bożej Pocieszenia został przeniesiony do kościoła parafialnego z kościoła pofranciszkańskiego rozebranego przez władze carskie. Pod wieczór w dniu 4 września 1939 roku niemieccy okupanci postanowili spalić zabytkową świątynię, tak, aby zostało zniszczone w niej wszystko, czego nie zdołano wywieźć, a więc również obraz Matki Bożej. Świątynia została spalona, jak również demonstracyjnie został podpalony krucyfiks z XVIII wieku. Czterech mieszkańców, którzy odmówili podpalenia krucyfiksu, zostało zamordowanych. Byli to Ignacy Trenda (dziś będący Sługą Bożym), Jan Ilczuk, Władysław Filewski i Stanisław Brodziński. Pomimo podpalenia przez niemieckiego okupanta, rzeźba Ukrzyżowanego w cudowny sposób ocalała. Obecnie jest umieszczona w prezbiterium świątyni. Kościół został odbudowany po II wojnie światowej. Namalowany nowy obraz Matki Bożej Pocieszenia poświęcony został w 1948 roku w kościele franciszkanów w Krakowie przez biskupa pomocniczego łucko-żytomierskiego Michała Godlewskiego i przeniesiony w uroczystej procesji do Lelowa. W 1949 r. pątnicy z Krakowa ofiarowali pozłacane korony, które poświęcił kardynał Adam Sapieha i biskup kielecki Czesław Kaczmarek[3]. Biskup Kaczmarek w dniu 24 czerwca 1949 roku ukoronował nimi obraz, a 16 czerwca 1960 roku nadał kościołowi godność sanktuarium[4][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Spis obiektów nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków z terenu województwa śląskiego (stan na 22 grudnia 2021 r.) (pol.) wkz.katowice.pl [dostęp 2021-12-25]
  2. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-03-08].
  3. ↑ a b U Matki Bożej Pocieszenia w Lelowie [online], niedziela.pl [dostęp 2022-02-17] (pol.).
  4. ↑ Kościół św. Marcina w Lelowie. Jura Krakowsko-Częstochowska i region północno-zachodni. [dostęp 2018-03-08]. (pol.).
  5. ↑ Nowenna do M.B. Pocieszenia [online], www.parafialelow.kielce.opoka.org.pl [dostęp 2022-02-17].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Marcina_w_Lelowie&oldid=72054880”