Obciążenie krytyczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Obciążenie krytyczne – wartość krytyczna obciążenia konstrukcji lub jej elementu, której przekroczenie powoduje utratę stateczności tej konstrukcji[1][2].

Utracie takiej towarzyszą dodatkowe nadmierne przemieszczenia, które miały wartości zerowe w stanie przed krytycznym. Na przykład w pręcie pracującym w tym stanie tylko na czyste ściskanie osiowe, pojawiają się w stanie krytycznym jakościowo nowe przemieszczenia prostopadłe do jego osi, którym towarzyszy zginanie pręta[3]. Przemieszczenia te szybko narastają i materiał pręta ulega zniszczeniu albo przez jego złamanie (w przypadku materiałów kruchych), albo uplastycznienie (w przypadku materiałów ciągliwych).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Naleszkiewicz J., Zagadnienia stateczności sprężystej, PWN Warszawa 1958, str. 38, 49, 50, 57, 61, 76
  2. Timoshenko S.P., Gere J.M., Teoria stateczności sprężystej, Arkady Warszawa 1963, str. 54
  3. Leus M., Wyboczenie pręta ściskanego, Szczecin 2014