IMS 57
| Producent | |
|---|---|
| Okres produkcji |
1957−1959 |
| Miejsce produkcji | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
otwarte 2-drzwiowe (kryte brezentową plandeką) |
| Silniki |
R4 3,3 l, 50 KM |
| Napęd |
4x4 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
IMS 57 – terenowy samochód osobowy produkowany małoseryjnie przez rumuńską firmę IMS, skonstruowany na bazie radzieckiego GAZ-69. Był pierwszym samochodem terenowym firmy IMS/ARO i pierwszym seryjnie produkowanym w Rumunii samochodem osobowym po wojnie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po II wojnie światowej przemysł Rumunii początkowo nie produkował samochodów osobowych, które były głównie importowane z ZSRR. W latach 50. wojsko i służby państwowe eksploatowały duże ilości radzieckich samochodów osobowo-terenowych GAZ-69. W państwowych zakładach IMS (Intreprinderea Metalurgica de Stat) w Câmpulung podjęto początkowo produkcję części zamiennych do nich, a w dalszej kolejności zdecydowano rozpocząć wytwarzanie całych samochodów terenowych opartych na konstrukcji GAZ-69 i jego podzespołach. Powstały samochód, oznaczony IMS-57, nie był prostą kopią GAZ-69, rumuńscy konstruktorzy nie posiadali także jego dokumentacji, ani licencji (do której nie przykładano zresztą większej wagi między państwami socjalistycznymi)[1].
Główną różnicę w stosunku do GAZ-69 stanowił rzędowy czterocylindrowy silnik benzynowy MAS, o smarowaniu rozpryskowym[1], wywodzący się z Forda A[2]. Silnik miał większą pojemność 3260 cm³, lecz niższą moc 50 KM przy 2800 obr./min[3] (GAZ-69: 2120 cm³ i 52 KM), przy znacząco wyższym zużyciu paliwa 24 l/100 km[1]. Na podwoziu osadzano dwudrzwiowe metalowe nadwozie z brezentową plandeką, wizualnie odwzorowujące GAZ-69, lecz wykonane w innej technologii. Elementy nadwozia nie posiadały typowych dla GAZ-69 przetłoczeń, gdyż produkcja samochodu była małoseryjna i elementy z blachy wyklepywano ręcznie w drewnianych formach[1]. Różnicę stanowiły także gęściej rozstawione szczeliny wentylacyjne po bokach maski. Element odróżniający od GAZ-69 i późniejszych rumuńskich samochodów stanowiło koło zapasowe umieszczone na lewym tylnym błotniku, natomiast przekładnia przedniego mostu napędowego umieszczona była po prawej stronie, jak w GAZ-69, a nie po lewej, jak w późniejszych samochodach rumuńskich[1]. Pojedyncza wycieraczka szyby obsługiwana była ręcznie[3]. Nadwozia (wraz z lakierowaniem) wykonywano w fabryce Motorca w Pitești.
Wyprodukowano w 1957 roku 157 samochodów, w 1958 roku 760 samochodów i nieznaną ilość w 1959 roku (razem z M59, wyprodukowano wtedy 1405 samochodów). Łączną produkcję szacuje się na ok. 1500[2]. W literaturze można spotkać informację o 914 pojazdach[3].
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
- Źródło[2]:
- Masa całkowita: 2265 kg
- Masa użyteczna: 650 kg
- Silnik:
- MAS - gaźnikowy, 4-suwowy, 4-cylindrowy dolnozaworowy rzędowy, chłodzony cieczą, umieszczony z przodu
- Pojemność skokowa: 3260 cm³
- Moc maksymalna: 50 KM przy 2800 obr./min
- Stopień sprężania: 4,6:1
- Skrzynia przekładniowa: mechaniczna 4-biegowa
- Zawieszenie przednie i tylne: zależne, półeliptyczne resory wzdłużne.
- Prędkość maksymalna: 80 km/h
- Średnie zużycie paliwa: 24 l/100 km
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e IMS M461, "Awtoliegendy SSSR i Socstran" Nr 168, ss. 3-4
- ↑ a b c IMS 57. automobilia.ro. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-16)]. w serwisie Automobilia (rum.) [dostęp 9-2-2016]
- ↑ a b c Encyklopedia samochodów terenowych. Jiří Fiala. Warszawa: Bellona, 2010, s. 19. ISBN 978-83-11-11912-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- IMS M461, "Awtoliegendy SSSR i Socstran" Nr 168, DeAgostini 2015, ISSN 2071-095X, (ros.)