Cmentarz prawosławny w Małkowie-Kolonii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz prawosławny w Małkowie-Kolonii
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Małków-Kolonia

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławny

Stan cmentarza

czynny

Powierzchnia cmentarza

0,56 ha

Data otwarcia

po 1875

Data ostatniego pochówku

1945

Data likwidacji

1945

Położenie na mapie gminy Mircze
Mapa konturowa gminy Mircze, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Małkowie-Kolonii”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Małkowie-Kolonii”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Małkowie-Kolonii”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Małkowie-Kolonii”
Ziemia50°39′30,5″N 23°59′18,8″E/50,658472 23,988556

Cmentarz prawosławny w Małkowie-Koloniiprawosławna nekropolia w Małkowie-Kolonii, utworzona na potrzeby miejscowej ludności prawosławnej po 1875, użytkowana do końca II wojny światowej.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz powstał po 1875, po erygowaniu nowej parafii prawosławnej, powstałej wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej[1]. Najstarszy zachowany na jego terenie nagrobek pochodzi z 1905. Cmentarz był użytkowany przez miejscową ludność prawosławną do końca II wojny światowej i wysiedlenia prawosławnych Ukraińców[1]. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1901[1]. Ostatnie pochówki odbyły się na nim w 1945.

Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii zachowały się ok. 40 kamiennych i betonowych nagrobków: postumenty z łacińskimi i prawosławnymi krzyżami, dekorowane wielostopniowymi gzymsami uskokowym, kilka drewnianych i żeliwnych krzyży[1]. Inskrypcje na nagrobkach wykonane zostały w języku cerkiewnosłowiańskim[1]. Wyróżniały się dwie uporządkowane mogiły milicjantów poległych w 1945, obecnie nieistniejące[1]. Wokół cmentarza rośnie 27 lip, w tym dwa pomniki przyrody, po 3 jesiony, graby i olchy oraz wierzba, topola i robinia[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g D. Kawałko, Cmentarze..., ss. 154–155.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.