Åsa Linderborg
| |
| Imię i nazwisko |
Åsa Natacha Linderborg |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Narodowość |
szwedzka |
| Język | |
Åsa Natacha Linderborg (ur. 20 maja 1968 w Västerås) – szwedzka pisarka, dziennikarka kulturalna i historyczka. Pracuje dla gazety „Aftonbladet” jako szef działu kultury.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się i dorastała w Västerås, jej ojciec był metalowcem, a matka, Tanja Linderborg, była posłanką w szwedzkim riksdagu z Partii Lewicy. Poprzez zaangażowanie rodziców Linderborg zainteresowała się polityką i w wieku 13 lat dołączyła do młodzieżówki komunistycznej. W 1987 roku została rzecznikiem tej organizacji w regionie Mälardalen[1].
W 2001 roku uzyskała stopień naukowy doktora historii na Uniwersytecie w Uppsali[2].
Jej pierwsza książka została opublikowana w 2007 roku, Nikt mnie nie ma, która jest jednocześnie autobiografią autorki i opowiada o społecznej sytuacji dzieci[3]. Historia o dorastaniu w domu z ojcem alkoholikiem została doceniona przez krytyków i nominowana do nagrody Augustpriset. Powieść doczekała się adaptacji teatralnej i filmu[4][5].
Latem w 2007 roku prowadziła audycję w Sveriges Radio P1[6].
27 marca 2008 roku Linderborg została szefem działu kultury w „Aftonbladet”[7].
Åsa Linderborg ma dwoje dzieci[8].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- 2001: Socialdemokraterna skriver historia: historieskrivning som ideologisk maktresurs 1892–2000
- 2005: Bilden av Sveriges historia: fyrtio sätt att se på 1900-talet
- 2006: Det är rätt att göra motstånd: kriget och terrorn från Bush till Bodström
- 2007: Mig äger ingen (Nikt mnie nie ma, przeł. Halina Thylwe, Warszawa 2017)
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- 2007 – ABF:s litteraturpris[9]
- 2007 – BMF-plaketten[9]
- 2007 – Lundequistska bokhandelns litteraturpris za Nikt mnie nie ma (Mig äger ingen)[9]
- 2007 – Expressens Björn Nilsson-pris för god kulturjournalistik[10]
- 2008 – Osobista Nagroda Ivara Lo-Johanssona[9]
- 2008 – Neshornet, Klassekampens kulturpris[11]
- 2009 – Hedenvind-plaketten[9]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Moa Elf Karlén (red.), Hundra år av gemenskap - i kamp för socialism och människovärde, Linköping: Nixon, 2003, ISBN 91-972019-8-7 (szw.).
- ↑ Socialdemokraterna skriver historia: Historieskrivning som ideologisk maktresurs 1892-2000 [online], Avhandlingar [dostęp 2018-05-24] (szw.).
- ↑ Mats Gellerfelt, En helt enkelt underbar bok, „Aftonbladet”, 26 kwietnia 2007 [dostęp 2018-06-02] (szw.).
- ↑ Teater Västmanland - Information om Västmanlands Teater [online], Teater i Västmanland [dostęp 2018-05-24] (szw.).
- ↑ Adam Svanell, Flickan, pappan och arbetarstaden [online], Svenska Daglabet [dostęp 2018-05-24] (szw.).
- ↑ Åsa Linderborg - Sommar & Vinter i P1 [online], Sveriges Radio [dostęp 2018-05-23] (szw.).
- ↑ KULTUR: Ny ledarduo på Aftonbladet Kultur, „Aftonbladet” [dostęp 2018-05-23] (szw.).
- ↑ Linderborg, Åsa [online], Alex Författarlexikon [dostęp 2018-06-02] (szw.).
- ↑ a b c d e Åsa Linderborg [online], Wahlström & Widstrand [dostęp 2018-06-02] (szw.).
- ↑ Expressens pris till Åsa Linderborg, „Aftonbladet”, 14 lutego 2008 [dostęp 2018-06-02] (szw.).
- ↑ Mathilde B. Aarseth, Vant årets neshorn [online], Klassekampen, 24 grudnia 2014 [dostęp 2018-06-02] (norw.).