Łazduny 2
53°55′29″N 25°58′31″E/53,924722 25,975278.jpg) Kapliczka cmentarna (2013) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Wysokość |
142 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1595 |
| Kod pocztowy |
231365 |
| Tablice rejestracyjne |
4 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°55′29″N 25°58′31″E/53,924722 25,975278
| |
Łazduny 2 (biał. Лаздуны 2; ros. Лаздуны 2) – wieś na Białorusi, w rejonie iwiejskim obwodu grodzieńskiego, około 12 km na wschód od Iwia.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
W drugiej połowie XIX wieku około 5 km na północ od miasteczka Łazduny wybudowano pałac i duży park o nazwie Łazduny. W XX wieku wokół dworu rozrosła się wieś, również zwana Łazduny. Na wielu mapach z drugiej połowy XX wieku obie wsie nazywano różnie, np. Łazduny i Łazduny 1, Łazduny południowe i Łazduny północne[1]. Obecnie Łazduny północne są większe, są siedzibą sielsowietu i noszą oficjalną nazwę Łazduny 1, a południowe – Łazduny 2[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dobra te zostały nadane w 1407 roku Janowi Moniwidowiczowi (lub jego ojcu Moniwidowi) przez ks. Witolda[3]. Później przez wieki były dziedzictwem Radziwiłłów. Gospodarowali na nich, prawem zastawu, kolejno miejscowi mieszczanie, ale również, do 1787 roku – dominikanie z Poporcia, później biskup wileński Tomasz Ignacy Zienkowicz. W 1806 roku Dominik Hieronim Radziwiłł podarował Łazduny Józefowi Wołodkowiczowi (1765–1822[4]), posłowi na Sejm Czteroletni, i jego żonie Karolinie z Brzostowskich. W 1810 (lub po 1817[5]) roku majątek ten nabył od nich Samuel Wołk-Łaniewski (1759–?), który później podarował go swej wnuczce Weronice Wołk-Łaniewskiej (1823–1891) zamężnej za Oskarem Korwin-Milewskim (~1820–?). Ostatnim właścicielem majątku był ich syn Hipolit Milewski, który po I wojnie światowej sprzedał go na parcelację[6][7].
Po III rozbiorze Polski w 1795 roku Łazduny, wcześniej należące do powiatu oszmiańskiego województwa wileńskiego Rzeczypospolitej, znalazły się na terenie ujezdu oszmiańskiego guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku Łazduny wróciły do Polski, znalazły się w gminie Ługomowicze w powiecie wołożyńskim województwa nowogródzkiego. Od 1945 roku – w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[1][5][7][8].
W 1866 roku w miasteczku (obecne Łazduny 2) mieszkało 456 osób[5]. W 1897 roku – 838 w miasteczku i 111 w folwarku. W II Rzeczypospolitej miejscowość straciła status miasteczka, w 1921 roku we wsi mieszkało 700 osób (698 katolików i 2 osoby wyznania prawosławnego), natomiast w folwarku – 213 osób (154 katolików, 48 prawosławnych i 1 osoba wyznania ewangelickiego)[9]. W 2009 roku w Łazdunach 2 mieszkało 176 osób[10].
Na tutejszy cmentarz katolicki przeniesiono w latach 80. lub 90. XX wieku kapliczkę pochodzącą z lat 30. XX wieku[1]. Obecnie w Łazdunach 2 funkcjonuje również kaplica katolicka w budynku klubu[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Лаздуны na stronie Globus Białorusi. [dostęp 2017-12-03]. (ros.).
- ↑ І.А. Гапоненка, Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік, В.П. Лемцюгова (red.), Mińsk: Тэхналогія, 2004, s. 227, ISBN 985-458-098-9.
- ↑ Łazduny, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 261.
- ↑ Marek Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego [online] [dostęp 2017-12-03].
- ↑ a b c Łazduny, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 617.
- ↑ Łazduny, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 4: Województwo wileńskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 190–191, ISBN 83-04-04020-4, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ a b Czesław Jankowski, Powiat oszmiański. Materiały do dziejów ziemi i ludzi, t. 3, Petersburg: Księgarnia K. Grendyszyńskiego, 1898, s. 51–54 [dostęp 2017-12-03].
- ↑ Łazduny na stronie Radzima.org. [dostęp 2017-12-03].
- ↑ Skorowidz miejscowości RP opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dnia 30 września 1921 roku. T. 7, część 1: Województwo nowogrodzkie. Warszawa: 1923, s. 87. [dostęp 2017-12-03].
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. [dostęp 2017-12-03]. (ros.).