Beata Bochorodycz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beata Małgorzata Bochorodycz
Państwo działania

 Polska

doktor habilitowany nauk społecznych
Specjalność: polityka i dyplomacja Japonii
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Uniwersytet Kiusiu

Doktorat

2007 – nauki o polityce
Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk

Habilitacja

2019 – nauki o polityce
ISP PAN

Beata Małgorzata Bochorodycz – doktor habilitowany nauk społecznych, politolożka i japonistka[1]. Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu polityki i dyplomacji Japonii. Adiunkt, a obecnie profesor uczelni na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[1]. Pracowała również na Wydziale Nauk Humanistycznych i Społecznych SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego[2]. Członkini uznanych stowarzyszeń i towarzystw naukowych w Polsce, Europie i na świecie, w tym Polskiego Towarzystwa Studiów Międzynarodowych, Międzynarodowego Towarzystwa Nauk Politycznych (IPSA), Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych, Japońskiego Towarzystwa Nauk Politycznych, czy Polskiego Stowarzyszenia Badań Japonistycznych[2][3]. Współpracuje z Ośrodkiem Spraw Azjatyckich na Uniwersytecie Łódzkim[4].

Absolwentka studiów japonistycznych na UAM, ukończyła również studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Kyushu[4]. Doktoryzowała się w 2007 roku w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk na podstawie pracy zatytułowanej Okinawa. In search of a new type of autonomy in the 1990s (tytuł alternatywny: Okinawa. W poszukiwaniu nowego typu autonomii lokalnej w latach 90. XX wieku)[1]. Habilitowała się z kolei w 2019 roku w tym samym Instytucie pisząc rozprawę pt. Fukushima a społeczeństwo obywatelskie. Japoński ruch denuklearny w perspektywie politologiczno-socjologicznej[1]. Profesor wizytujący Uniwersytetu Państwowego w Jokohamie[2]. Naukowiec wizytujący na: School of Oriental and Asian Studies (SOAS) w Londynie, Graduate Research Institute for Policy Studies (GRIPS) w Tokio, Uniwersytecie Kyushu w Fukuoce, Uniwersytecie Jerzego Waszyngtona w Waszyngtonie. Stypendystka Ministerstwa Edukacji w Japonii, Międzynarodowego Klubu Rotary, Fundacji Japońskiej oraz Fundacji Fulbrighta[4][5].

Przetłumaczyła na język polski dramat Yukio Mishimy pt. Pawilon ryczącego jelenia: tragedia w czterech aktach[6] (tytuł oryginalny: Rokumeikan)[7].

Monografie[edytuj | edytuj kod]

  • Fukushima a społeczeństwo obywatelskie: japoński ruch denuklearny w perspektywie politologiczno-socjologicznej[8]
  • Japan’s Foreign Policy Making – Central Government Reforms, Decision-Making Processes, and Diplomacy[9]
  • The changing patterns of policy making in Japan: local policy initiative of Okinawa Prefecture in the 1990s.[10]
  • Mishima Yukio (1925-1970): mała antologia dramatu japońskiego (główna autorka, współautorstwo Estery Żeromskiej)[11]

Inne publikacje naukowe[edytuj | edytuj kod]

  • Networks and Mobilization Processes: The Case of the Japanese Anti-Nuclear Movement after Fukushima[12]
  • Policy Entrepreneurs and Policy Proposals: Gulf War Experience and Foreign Policy Change in Japan after the Cold War[13]
  • Political Leadership and the Security Policy: Negotiations on the US Military Bases in Okinawa under the Murayama and Hashimoto Cabinets[14]
  • Legal Empowerment: The Role of Legal Professionals in the Denuclear Movement after Fukushima Daiichi Disaster[15]
  • Common Citizens and Direct Action in the Post-Fukushima Japan. A Case Study of the Metropolitan Coalition Against Nukes (Hangenren)[16]
  • Development of civil society in Okinawa after 1945: Was the Reversion a Threshold?[17]
  • Okinawa – geograficzne i polityczne peryferie Japonii[18][19]
  • Rozwój ruchu antynuklearnego i pacyfistycznego w Japonii a polityka energetyki jądrowej we wczesnym okresie powojennym[20]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Dr hab. Beata Małgorzata Bochorodycz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-11-09].
  2. ↑ a b c Beata Bochorodycz (0000-0002-9415-8129) [online], ORCID [dostęp 2020-11-09] (ang.).
  3. ↑ dr Beata Bochorodycz – profil i publikacje [online], Polskie Stowarzyszenie Badań Japonistycznych [dostęp 2020-11-13].
  4. ↑ a b c Współpracownicy [online], Ośrodek Spraw Azjatyckich UŁ [dostęp 2020-11-13] (pol.).
  5. ↑ Beata Bochorodycz [online], Polsko-Amerykańska Komisja Fulbrighta, 7 listopada 2019 [dostęp 2020-11-12] (pol.).
  6. ↑ Mishima Yukio (właśc. Hiraoka Kimitake) – Pawilon ryczącego jelenia: Tragedia w czterech aktach [online], www.biblionetka.pl [dostęp 2020-11-10].
  7. ↑ Yukio Mishima, Pawilon ryczącego jelenia: tragedia w czterech aktach, Beata Bochorodycz (tłum.), Stęszew: International Institute of Ethnolinguistic and Oriental Studies, 2003, OCLC 749428527 [dostęp 2020-11-10].
  8. ↑ Beata Bochorodycz, Fukushima a społeczeństwo obywatelskie: japoński ruch denuklearny w perspektywie politologiczno-socjologicznej, wyd. I, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2018, ISBN 978-83-232-3283-4, OCLC 1034608095 [dostęp 2020-11-09].
  9. ↑ Karol Zakowski, Beata Bochorodycz, Marcin Socha, Japan’s Foreign Policy Making – Central Government Reforms, Decision-Making Processes, and Diplomacy, Cham: Springer International Publishing, 2018, DOI: 10.1007/978-3-319-63094-6, ISBN 978-3-319-63093-9 [dostęp 2020-11-09] (ang.).
  10. ↑ Beata. Bochorodycz, The changing patterns of policy making in Japan: local policy initiative of Okinawa Prefecture in the 1990s., Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2010, ISBN 978-83-232-2164-7, OCLC 750807442 [dostęp 2020-11-09].
  11. ↑ Beata Bochorodycz, Mishima Yukio (1925-1970): mała antologia dramatu japońskiego, Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2008, ISBN 978-83-7436-158-3, OCLC 749944836 [dostęp 2020-11-09].
  12. ↑ Beata Bochorodycz, Networks and Mobilization Processes: The Case of the Japanese Anti-Nuclear Movement after Fukushima, „Social Science Japan Journal”, 23 (1), 2020, s. 109–112, DOI: 10.1093/ssjj/jyz039, ISSN 1369-1465 [dostęp 2020-11-09] (ang.).
  13. ↑ Beata Bochorodycz, Policy Entrepreneurs and Policy Proposals: Gulf War Experience and Foreign Policy Change in Japan after the Cold War, „Silva Iaponicarum 52-55 (2017/2018), str. 25-67” [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  14. ↑ Beata Bochorodycz, Political Leadership and the Security Policy: Negotiations on the US Military Bases in Okinawa under the Murayama and Hashimoto Cabinets, Wydawnictwo UŁ, 2017, DOI: 10.18778/8088-376-5.06, ISBN 978-83-8088-376-5 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  15. ↑ Beata Bochorodycz, Legal Empowerment: The Role of Legal Professionals in the Denuclear Movement after Fukushima Daiichi Disaster., „Kyūdai Hōgaku”, 82 (2-3), 2015, s. 1080-1058 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  16. ↑ Beata Bochorodycz, Common Citizens and Direct Action in the Post-Fukushima Japan. A Case Study of the Metropolitan Coalition Against Nukes (Hangenren), [w:] Encounters with Japan. Japanese Studies in the Visegrad Four Countries, Melinda Papp (Pappová), ed. Budapeszt: Eötvös University Press, 2015, s. 15-50. [online] [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  17. ↑ Beata Bochorodycz, Development of civil society in Okinawa after 1945: Was the Reversion a Threshold?, [w:] Negotiating the Okinawan difference in Japan today. Ina Hein and Isabelle Prochaska, ed. Wiedeń: Universität Wien, s. 67-91. [online] [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  18. ↑ Beata Bochorodycz, Okinawa – geograficzne i polityczne peryferie Japonii, „Azja-Pacyfik”, 10 (1), 2007, s. 116–136, DOI: 10.15804/ap200707 [dostęp 2020-11-09].
  19. ↑ Beata Bochorodycz, Okinawa – geograficzne i polityczne peryferia Japonii [online], ResearchGate.
  20. ↑ Beata Bochorodycz, Rozwój ruchu antynuklearnego i pacyfistycznego w Japonii a polityka energetyki jądrowej we wczesnym okresie powojennym, „Verba et imagines Iaponiae: nowe trendy i kierunki badań w polskiej japonistyce w 5. rocznicę powołania studiów japonistycznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.”, 2014, s. 337–365, OCLC 1051266459 [dostęp 2020-11-10].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Beata_Bochorodycz&oldid=72077123”