Szczepionki DNA: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie mam źródeł na ten temat, a ponieważ jest to hasło z kategorii medycznych, tym bardziej nie powinno być niezweryfikowanych informacji, zaraz dodam udokumentowane informacje nt. tych szczepionek |
historia |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
W standardowej metodzie szczepienia DNA, plazmidy zawierające odpowiednie geny są wszczepiane do ciała pacjenta (np. [[Iniekcja domięśniowa|domięśniowo]])<ref>{{Cytuj pismo | autor = Jason B. Alarcon, Gary W. Waine, Donald P.McManus | tytuł = DNA Vaccines: Technology and Application as Anti-parasite and Anti-microbial Agents | czasopismo = Advances in Parasitology | wolumin = 42 | strony = 343-410 | język = en | data = 1999 | url = https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0065308X08601529}}</ref>. Takie plazmidy są trawione przez organizm gospodarza, konkretnie przez [[Komórka prezentująca antygen|komórki prezentujące antygen]]. Prowadzi to do ekspresji genów, które zawiera<ref name=abbas/>. W wyniku tego komórki człowieka produkują [[białka]], na które reaguje układ odpornościowy, jak w przypadku zwykłego zakażenia, dając dzięki temu odporność przeciwko konkretnym antygenom. Jest to proces analogiczny do standardowych szczepionek z żywymi lub martwymi mikrobami; jedyna różnica polega na tym że antygeny w przypadku szczepionek DNA są produkowane przez szczepiony organizm, a w przypadku konwencjonalnych – są już wyprodukowane w laboratorium<ref name=abbas>{{Cytuj książkę | nazwisko = Abbas | imię = Abul K. | nazwisko2 = Lichtman | imię2 = Andrew H. | nazwisko3 = Pillai | imię3 = Shiv | tytuł = Immunologia. Funkcje i zaburzenia układu immunologicznego | wydawca = Edra Urban & Partner | miejsce = Wrocław | rok = 2015 | strony = 183-184, 302-303 | isbn = 978-1-4557-0707-2}}</ref>. Aby uzyskać lepszą skuteczność i wchłanialność plazmidów, stosuje się kompleksy DNA zawieszone w [[liposom|liposomach]] kationowych, a następnie rozpuszcza się je w [[sól fizjologiczna|soli fizjologicznej]]<ref name=Drewa/>. |
W standardowej metodzie szczepienia DNA, plazmidy zawierające odpowiednie geny są wszczepiane do ciała pacjenta (np. [[Iniekcja domięśniowa|domięśniowo]])<ref>{{Cytuj pismo | autor = Jason B. Alarcon, Gary W. Waine, Donald P.McManus | tytuł = DNA Vaccines: Technology and Application as Anti-parasite and Anti-microbial Agents | czasopismo = Advances in Parasitology | wolumin = 42 | strony = 343-410 | język = en | data = 1999 | url = https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0065308X08601529}}</ref>. Takie plazmidy są trawione przez organizm gospodarza, konkretnie przez [[Komórka prezentująca antygen|komórki prezentujące antygen]]. Prowadzi to do ekspresji genów, które zawiera<ref name=abbas/>. W wyniku tego komórki człowieka produkują [[białka]], na które reaguje układ odpornościowy, jak w przypadku zwykłego zakażenia, dając dzięki temu odporność przeciwko konkretnym antygenom. Jest to proces analogiczny do standardowych szczepionek z żywymi lub martwymi mikrobami; jedyna różnica polega na tym że antygeny w przypadku szczepionek DNA są produkowane przez szczepiony organizm, a w przypadku konwencjonalnych – są już wyprodukowane w laboratorium<ref name=abbas>{{Cytuj książkę | nazwisko = Abbas | imię = Abul K. | nazwisko2 = Lichtman | imię2 = Andrew H. | nazwisko3 = Pillai | imię3 = Shiv | tytuł = Immunologia. Funkcje i zaburzenia układu immunologicznego | wydawca = Edra Urban & Partner | miejsce = Wrocław | rok = 2015 | strony = 183-184, 302-303 | isbn = 978-1-4557-0707-2}}</ref>. Aby uzyskać lepszą skuteczność i wchłanialność plazmidów, stosuje się kompleksy DNA zawieszone w [[liposom|liposomach]] kationowych, a następnie rozpuszcza się je w [[sól fizjologiczna|soli fizjologicznej]]<ref name=Drewa/>. |
||
Duże znaczenie w skuteczności tej metody szczepienia może mieć fakt, że bakteryjne DNA w plazmidach zawiera liczne sekwencje CpG, czyli niemetylowane sekwencje cytozyna-guanina, które wywołują wrodzoną odpowiedź immunologiczną u ssaków<ref name=abbas/>. |
Duże znaczenie w skuteczności tej metody szczepienia może mieć fakt, że bakteryjne DNA w plazmidach zawiera liczne sekwencje CpG, czyli niemetylowane sekwencje cytozyna-guanina, które wywołują wrodzoną odpowiedź immunologiczną u ssaków<ref name=abbas/>. |
||
== Historia == |
|||
Pierwsze próby zastosowania tej metody szczepień miały miejsce w roku 1990<ref>{{Cytuj pismo | autor = Wolff JA, Malone RW, Williams P, Chong W, Acsadi G, Jani A, Felgner PL: | tytuł = Direct gene transfer into mouse muscle in vivo. | czasopismo = Science | wolumin = 247 | strony = 1465-1468 | język = en | url = http://science.sciencemag.org/content/247/4949/1465}}</ref>, od tego czasu wykonano tysiące badań w tym temacie.<ref name=base>{{Cytuj pismo | autor = Rebecca Racz, Xinna Li, Mukti Patel, Zuoshuang Xiang, Yongqun He | tytuł = DNAVaxDB: the first web-based DNA vaccine database and its data analysis | czasopismo = BMC Bioinformatics | wydawca = BioMed Central | wolumin = 15 | język = en | data = 19 marca 2014 | url = https://bmcbioinformatics.biomedcentral.com/articles/10.1186/1471-2105-15-S4-S2}}</ref>. |
|||
Na dzień 3 września 2013 baza danych DNAVaxDB zarejestrowała 417 szczepionek DNA, z których każda była przebadana pod względem użyteczności klinicznej lub przynajmniej była na etapie badań na zwierzętach<ref name=base/>. |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Wersja z 17:19, 4 paź 2018
Szczepionki DNA – preparat złożony z kolistych plazmidów, które zawierają cDNA kodujące antygeny białkowe konkretnych patogenów, przeciwko którym planowane jest uzyskanie odporności. Jest to szczególny rodzaj terapii genowej[1] .
Sposób działania
W standardowej metodzie szczepienia DNA, plazmidy zawierające odpowiednie geny są wszczepiane do ciała pacjenta (np. domięśniowo)[2]. Takie plazmidy są trawione przez organizm gospodarza, konkretnie przez komórki prezentujące antygen. Prowadzi to do ekspresji genów, które zawiera[3]. W wyniku tego komórki człowieka produkują białka, na które reaguje układ odpornościowy, jak w przypadku zwykłego zakażenia, dając dzięki temu odporność przeciwko konkretnym antygenom. Jest to proces analogiczny do standardowych szczepionek z żywymi lub martwymi mikrobami; jedyna różnica polega na tym że antygeny w przypadku szczepionek DNA są produkowane przez szczepiony organizm, a w przypadku konwencjonalnych – są już wyprodukowane w laboratorium[3]. Aby uzyskać lepszą skuteczność i wchłanialność plazmidów, stosuje się kompleksy DNA zawieszone w liposomach kationowych, a następnie rozpuszcza się je w soli fizjologicznej[1]. Duże znaczenie w skuteczności tej metody szczepienia może mieć fakt, że bakteryjne DNA w plazmidach zawiera liczne sekwencje CpG, czyli niemetylowane sekwencje cytozyna-guanina, które wywołują wrodzoną odpowiedź immunologiczną u ssaków[3].
Historia
Pierwsze próby zastosowania tej metody szczepień miały miejsce w roku 1990[4], od tego czasu wykonano tysiące badań w tym temacie.[5].
Na dzień 3 września 2013 baza danych DNAVaxDB zarejestrowała 417 szczepionek DNA, z których każda była przebadana pod względem użyteczności klinicznej lub przynajmniej była na etapie badań na zwierzętach[5].
Przypisy
- ↑ a b Gerard Drewa: Genetyka medyczna Podręcznik dla studentów. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2011, s. 795-798. ISBN 978-83-7609-295-9.
- ↑ Jason B. Alarcon, Gary W. Waine, Donald P.McManus. DNA Vaccines: Technology and Application as Anti-parasite and Anti-microbial Agents. „Advances in Parasitology”. 42, s. 343-410, 1999. (ang.).
- ↑ a b c Abul K. Abbas, Andrew H. Lichtman, Shiv Pillai: Immunologia. Funkcje i zaburzenia układu immunologicznego. Wrocław: Edra Urban & Partner, 2015, s. 183-184, 302-303. ISBN 978-1-4557-0707-2.
- ↑ Wolff JA, Malone RW, Williams P, Chong W, Acsadi G, Jani A, Felgner PL:. Direct gene transfer into mouse muscle in vivo.. „Science”. 247. s. 1465-1468. (ang.).
- ↑ a b Rebecca Racz, Xinna Li, Mukti Patel, Zuoshuang Xiang, Yongqun He. DNAVaxDB: the first web-based DNA vaccine database and its data analysis. „BMC Bioinformatics”. 15, 19 marca 2014. BioMed Central. (ang.).
