Przejdź do zawartości

Luticola mutica: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 29: Linia 29:


== Ekologia ==
== Ekologia ==
Gatunek występujący głównie w Europie środkowej, żyjący w wodach brakitycznych. Poza Europą, występowanie tego gatunku okrzemek udokumentowano również w Ameryce Południowej - Argentyna (brzegi rzeki Cuarto<ref>{{Cytuj |autor = S. Sabater, N. Gómez, N. Maidana, Ana L. Martínez De Fabricius |tytuł = Distribution patterns of benthic diatoms in a Pampean river exposed to seasonal floods: the Cuarto River (Argentina) |czasopismo = Biodiversity & Conservation |data = 2003-12-01 |data dostępu = 2018-12-20 |issn = 1572-9710 |wolumin = 12 |numer = 12 |s = 2443–2454 |doi = 10.1023/A:1025857715437 |url = https://link.springer.com/article/10.1023/A:1025857715437 |język = en}}</ref>), w Azji - Chiny<ref>{{Cytuj |tytuł = Geographical and seasonal patterns of epiphytic diatoms on a subtropical mangrove (Kandelia candel) in southern China |czasopismo = Ecological Indicators |data = 2010-03-01 |data dostępu = 2018-12-20 |issn = 1470-160X |wolumin = 10 |numer = 2 |s = 143–147 |doi = 10.1016/j.ecolind.2009.04.003 |url = https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1470160X09000594 |język = en}}</ref> oraz w Anktartyce - Potok Ornitologów<ref>{{Cytuj |autor = M. Olech, B. Kawecka |tytuł = Diatom communities in the Vanishing and Ornithologist Creek, King George Island, South Shetlands, Antarctica |data = 1993 |data dostępu = 2018-12-20 |isbn = 9789048143245 |opis = Developments in Hydrobiology |wydawca = Springer, Dordrecht |s = 327–333 |doi = 10.1007/978-94-017-3622-0_34 |url = https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-94-017-3622-0_34 |język = en}}</ref>.
Gatunek występujący w Europie środkowej, żyjący w wodach brakitycznych. W polskim wskaźniku okrzemkowym do oceny stanu ekologicznego rzek (IO) uznany za gatunek referencyjny zarówno dla rzek o podłożu węglanowym, jak i krzemianowym. Przypisano mu wartość wskaźnika trofii równą 2.9, natomiast wskaźnika saprobii 2.0, co odpowiada preferencjom do wód średnio zanieczyszczonych<ref>{{Cytuj |autor = Aleksandra Zgrundo, Łukasz Peszek, Anita Poradowska |tytuł = Podręcznik do monitoringu i oceny rzecznych jednolitych części wód powierzchniowych na podstawie fitobentosu |czasopismo = - |data = 2018 |miejsce = Gdańsk |wydawca = Ocean Sense Maciej Fojcik |s = 55 |odpowiedzialność = Główny Inspektorat Ochrony Środowiska}}</ref>. W ramach monitoringu wód obserwowany z najwyższą stałością w przepływach i wodach bagiennych na nizinach.Gatunek mało odporny na zanieczyszczenia organiczne. Ponadto, jako jeden z charakterystycznych gatunków okrzemek, występuje on na stanowiskach o zmiennej wilgotności (np. w glebie występującej w szczelinach murów i skał).

W polskim wskaźniku okrzemkowym do oceny stanu ekologicznego rzek (IO) uznany za gatunek referencyjny zarówno dla rzek o podłożu węglanowym, jak i krzemianowym. Przypisano mu wartość wskaźnika trofii równą 2.9, natomiast wskaźnika saprobii 2.0, co odpowiada preferencjom do wód średnio zanieczyszczonych<ref>{{Cytuj |autor = Aleksandra Zgrundo, Łukasz Peszek, Anita Poradowska |tytuł = Podręcznik do monitoringu i oceny rzecznych jednolitych części wód powierzchniowych na podstawie fitobentosu |czasopismo = - |data = 2018 |miejsce = Gdańsk |wydawca = Ocean Sense Maciej Fojcik |s = 55 |odpowiedzialność = Główny Inspektorat Ochrony Środowiska}}</ref>. W ramach monitoringu wód obserwowany z najwyższą stałością w przepływach i wodach bagiennych na nizinach.Gatunek mało odporny na zanieczyszczenia organiczne. Ponadto, jako jeden z charakterystycznych gatunków okrzemek, występuje on na stanowiskach o zmiennej wilgotności (np. w glebie występującej w szczelinach murów i skał).


== Gatunki podobne ==
== Gatunki podobne ==

Wersja z 13:26, 20 gru 2018

Luticola mutica (syn. Navicula mutica[1]) – gatunek okrzemek występujących w wodach w wodach brakicznych (mieszanina słodkich wód rzecznych i słonych wód morskich) i w czystych wodach słodkich w strefie aerofitycznej

Luticola mutica
Systematyka
Domena

Jądrowce

Supergrupa

Chromalveolata

Królestwo

Protisty

Gromada

Bacillariophyta

Klasa

Bacillariophyceae

Podklasa

Fragilariophycidae

Rząd

Naviculales

Podrząd

Neidiineae

Rodzina

Diadesmidaceae

Rodzaj

Luticola

Gatunek

Diatoma polonica

Nazwa systematyczna
{{{nazwa łacińska}}} (Kützing) R.M.Crawford & D.G.Mann 1990
The diatoms Biology and morphology of the genera. pp. [i-ix], 1-747. Cambridge: Cambridge University Press.

(przybrzeżnej) lub w rejonie śluz na rzekach[3].

Morfologia

Okrzemki żyjące jako element fitobentosu. Jednokomórkowe osobniki o szerokości 4–9 μm długości i 6–30 μm[3]. Pole środkowe w formie umiarkowanie szerokiej fascii, która sięga niemal krawędzi okrywy. Jednostronnie występuje stigma, punktowata lub nieco kreskowato przedłużona, usytuowana blisko jednego ze skróconych prążków i z tego względu często trudna do odróżnienia. Pole osiowe wąskie, linearne do lancetowatego. Ramiona rafy nitkowate, z mniej więcej jednakowo silnie wygiętymi w tę samą stronę końcami dystalnymi. Końce proksymalne bez wyraźnych porów, wygięte w stronę stigmy. Okrywy rombowato-eliptyczne do szeroko eliptycznych lub rombowato-lancetowate z szeroko do tępo-klinowato zaokrąglonymi końcami[3].

Ekologia

Gatunek występujący głównie w Europie środkowej, żyjący w wodach brakitycznych. Poza Europą, występowanie tego gatunku okrzemek udokumentowano również w Ameryce Południowej - Argentyna (brzegi rzeki Cuarto[4]), w Azji - Chiny[5] oraz w Anktartyce - Potok Ornitologów[6].

W polskim wskaźniku okrzemkowym do oceny stanu ekologicznego rzek (IO) uznany za gatunek referencyjny zarówno dla rzek o podłożu węglanowym, jak i krzemianowym. Przypisano mu wartość wskaźnika trofii równą 2.9, natomiast wskaźnika saprobii 2.0, co odpowiada preferencjom do wód średnio zanieczyszczonych[7]. W ramach monitoringu wód obserwowany z najwyższą stałością w przepływach i wodach bagiennych na nizinach.Gatunek mało odporny na zanieczyszczenia organiczne. Ponadto, jako jeden z charakterystycznych gatunków okrzemek, występuje on na stanowiskach o zmiennej wilgotności (np. w glebie występującej w szczelinach murów i skał).

Gatunki podobne

Podobnym z wyglądu gatunkiem jest Luticola cohnii. Gatunek ten posiada gwałtownie wygięte proksymalne końce rafy i usytuowaną bardzo blisko centrum okrywy stigmę. Drugim podobnym gatunkiem jest występująca w wodach ubogich w elektrolity Luticola acidoclinata, która może być odróżniona ze względu na słabo faliste krawędzie okryw. Kolejnym podobnym morfologicznie gatunkiem jest Luticola goeppertiana, który ma odmienny kształt okryw i zawsze pory środkowe wygięte w kierunku przeciwnym do kreskowatej stigmy usytuowanej po przeciwnej stronie[3].

Przypisy

  1. Teresa Noga, Aneks do klucz do oznaczania okrzemek w fitobentosie na potrzeby oceny stanu ekologicznego wód powierzchniowych w Polsce, „-”, Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, Gdańsk: Ocean Sense Maciej Fojcik, 2017, s. 29.
  2. M.D. Guiry 2002 http://www.algaebase.org/search/species/detail/?species_id=33663", National University of Ireland, Galway
  3. a b c d Małgorzata Bąk i inni, Klucz do oznaczania okrzemek w fitobentosie na potrzeby oceny stanu ekologicznego wód powierzchniowych w Polsce, wyd. I, Warszawa 2012, s. 205, ISBN 978-83-61227-96-0.
  4. S. Sabater i inni, Distribution patterns of benthic diatoms in a Pampean river exposed to seasonal floods: the Cuarto River (Argentina), „Biodiversity & Conservation”, 12 (12), 2003, s. 2443–2454, DOI10.1023/A:1025857715437, ISSN 1572-9710 [dostęp 2018-12-20] (ang.).
  5. Geographical and seasonal patterns of epiphytic diatoms on a subtropical mangrove (Kandelia candel) in southern China, „Ecological Indicators”, 10 (2), 2010, s. 143–147, DOI10.1016/j.ecolind.2009.04.003, ISSN 1470-160X [dostęp 2018-12-20] (ang.).
  6. M. Olech, B. Kawecka, Diatom communities in the Vanishing and Ornithologist Creek, King George Island, South Shetlands, Antarctica, Developments in Hydrobiology, Springer, Dordrecht, 1993, s. 327–333, DOI10.1007/978-94-017-3622-0_34, ISBN 978-90-481-4324-5 [dostęp 2018-12-20] (ang.).
  7. Aleksandra Zgrundo, Łukasz Peszek, Anita Poradowska, Podręcznik do monitoringu i oceny rzecznych jednolitych części wód powierzchniowych na podstawie fitobentosu, „-”, Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, Gdańsk: Ocean Sense Maciej Fojcik, 2018, s. 55.