Odpychacz Dipolowy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
następna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
stworzenie w następstwie dyskusji https://pl.wikipedia.org/wiki/Dyskusja_wikipedysty:88.174.103.32
(Brak różnic)

Wersja z 17:43, 11 lut 2019

Przyciąganie grawitacyjne indukuje ruch do obszarów o większej gęstości, a jednocześnie grawitacyjne odpychanie wypycha materię z pustego obszaru, zgodnie z modelem "Odpychacz Dipolowy". Małe koła i ich kreski reprezentują galaktyki i kierunki ich ruchów.

Odpychacz Dipolowy (ang. Dipole Repeller) to obszar pustego kosmosu, bez galaktyki. Pobliskie galaktyki oddalają się od niej. W dużej mierze pozbawiona galaktyk pustka wywiera odpychającą siłę na naszą Grupę Lokalną galaktyk [1][2][3][4][5][6][7][8].

Odkrycie

Jego odkrycie zostało ogłoszone 30 stycznia 2017 roku przez zespół naukowców z Francuskiej CEA, Université de Lyon I, Uniwersytet Hawajski i Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie. Jest to dominujący wpływ wyjaśniający kierunek ruchu i prędkość Grupę Lokalną (631 km/s). Dla porównania, prędkość orbitalna Ziemi wokół Słońca wynosi 30 km/s. Układ słoneczny jest napędzany wokół centrum Galaktyki z prędkością 230 km/s.[9]

Atraktor Shapleya, kolejny obszar naprzeciwko Drogi Mlecznej, tworzy atrakcyjną siłę na ruch galaktyk. Ta zlokalizowana atrakcja, uzupełniona pozycją Odpychacza Dipolowego, jest głównym składnikiem dipolowej anizotropii mikrofalowe promieniowanie tła.

Odpychacz Dipolowy znajduje się w odległości 220 megaparsecs (220 Mpc) od Drogi Mlecznej i pokrywa się z próżnią o gęstości galaktycznej.

Kompleks ten, od atraktora Shapleya do Odpychacza Dipolowego, obejmuje prawie 1,7 mld lat świetlnych i w 2017 roku stanowi największy obszar mapowany w obserwowalnym wszechświecie.

Autorzy artykułu opublikowanego w Nature Astronomia w styczniu 2017 roku argumentują, że pomiary prędkości odległości od Odpychacz Dipolowy są niezgodne z wyjaśnieniem opartym wyłącznie na atrakcyjnej sile grawitacji. Żadne obserwowane stężenie materii (atrakcyjne grawitacyjnie) nie wyjaśnia obserwowanych prędkości i kierunków odległości od gwiazd i galaktyk. Możemy zatem zaobserwować obecność dodatkowej siły, odpychającej i której charakter nie jest określony, według tych autorów: 

"Pokazujemy tutaj, że odpychanie się od obszaru o mniejszej gęstości jest ważne i że dominującymi wpływami za obserwowanym przepływem są wpływ pojedynczego atraktora - związanego z supergromadą Shapleya - oraz wpływ obszaru odpychającego, który nie był wcześniej zidentyfikowany, co w przybliżeniu w równym stopniu przyczynia się do dipola CMB. [...] Stwierdzamy, że Odpychacz Dipolowy nie jest fikcyjną strukturą wywołaną efektem krawędzi danych, a podzbiory danych, wybrane na podstawie odległości lub typu galaktyki, ujawniają basen odpychający, który popycha Grupę Lokalną z powrotem w kierunku wskazanym przez dipol CMB."[1]

Jeden z autorów, Hoffman, powiedział : "Oprócz tego, że jesteśmy przyciągani w kierunku Supergromady Shapleya, jesteśmy także odpychani przez odkrytego przez nas Odpychacza Dipolowego. To istotna informacja, bowiem pozwala nam stwierdzić, że tu gdzie jesteśmy równie istotną rolę odgrywa przyciąganie oraz odpychanie przez otoczenie."[7]

"Pokazujemy, że atraktor supergromady Shapleya naprawdę nas przyciąga, ale prawie 180 stopni w przeciwnym kierunku jest region bez galaktyk, a ten region wypycha nas z powrotem. Więc teraz mamy atrakcję z jednej strony i pchnięcie na drugą. To historia miłości i nienawiści, przyciągania i wstrętów."[10]

"Oprócz tego, że jesteśmy przyciągani do znanego supergromady Shapleya, jesteśmy również odpychani przez nowy odkryty Odpychacza Dipolowego. Okazało się więc, że przyciąganie i napór mają podobne znaczenie tam, gdzie znajduje się nasza galaktyka."[11]

"Po odjęciu średniej ekspansji wszechświata, siła grawitacji netto regionów nadmiernie zagęszczonych jest siłą przyciągania, a siła przyciągania regionów o niskiej gęstości jest siłą odpychania."[12]

Stanowisko to jest zgodne ze stanowiskiem CNRS, które stwierdza się w komunikacie prasowym: 

"Przez lata debata utknęła w martwym punkcie na temat względnego znaczenia tych dwóch atraktorów, ponieważ nie są one wystarczające, aby wyjaśnić nasz ruch, zwłaszcza że nie wskazują dokładnie w kierunku Shapleya, jak powinien. [...] Zespół odkrył w ten sposób, że w miejscu położenia naszej galaktyki odpychające i atrakcyjne siły z odległych podmiotów są porównywalne znaczenie i wywnioskować, że główne wpływy, które są na początku naszego ruchu są atraktor Shapleya i rozległy region pustki (tj. bez widocznej i niewidocznej materii), wcześniej niezidentyfikowane, które nazwali Odpychacza Dipolowego."[2]

Kosmolog Jean-Pierre Petit jest jedynym, który na podstawie modelu Janusa [13][14][15] udzielił naukowego wyjaśnienia tego odpychającego zjawiska. Obecność niewykrywalnych mas ujemnych w środku szczeliny dałoby również negatywne efekty grawitacyjne soczewek.[16][17]

Ten sam zespół badawczy zidentyfikował we wrześniu 2017 r. drugą lukę o odrażającej sile: Cold Spot Repeller.[18]

Te liczne i ogromne puste przestrzenie, które odpychają materię odwrotną siłą grawitacyjną, należą do głównych składowych kosmicznej sieci prędkości ("kosmiczna V-Web").[19]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Hélène M. Courtois i inni, The dipole repeller, „Nature Astronomy”, 1 (2), 2017, s. 0036, DOI: 10.1038/s41550-016-0036, ISSN 2397-3366 [dostęp 2019-02-09] (ang.).
  2. ↑ a b http://www2.cnrs.fr/sites/communique/fichier/communique_769_de_presse_dipole_repeller_v_final.pdf, cnrs.fr, 2017-01-30
  3. ↑ CEA, Poussée par un vide, notre galaxie surfe à plus de 2 millions de km/h [online], CEA/Le fil Science & Techno, 30 stycznia 2017 [dostęp 2019-02-09] (fr.).
  4. ↑ Cosmic Void “Pushes” Milky Way [online], Sky & Telescope, 30 stycznia 2017 [dostęp 2019-02-09] (ang.).
  5. ↑ L'attraction et la répulsion à l'origine du déplacement de notre galaxie [online], The Times of Israël, 23 lutego 2017 [dostęp 2019-02-09] (fr.).
  6. ↑ University of Hawaii News, Mānoa: Newly discovered intergalactic void repels Milky Way [online], www.hawaii.edu [dostęp 2019-02-09].
  7. ↑ a b Nasza galaktyka z jednej strony przyciągana, z drugiej odpychana [online], Puls Kosmosu, 30 stycznia 2017 [dostęp 2019-02-09] (pol.).
  8. ↑ Droga Mleczna jest odpychana przez wielką pustkę [online], nt.interia.pl [dostęp 2019-02-10] (pol.).
  9. ↑ Résumé: notre position et nos mouvements : du système solaire à l'Univers [online], media4.obspm.fr [dostęp 2019-02-09].
  10. ↑ Ian Sample Science, Milky Way being pushed through space by cosmic dead zone, say scientists, „The Guardian”, 30 stycznia 2017, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-02-09] (ang.).
  11. ↑ Victoria Woollaston, The Milky Way is being pushed through space by a void called the Dipole Repeller, „Wired UK”, 30 stycznia 2017, ISSN 1357-0978 [dostęp 2019-02-09].
  12. ↑ The Milky Way Is Running Away From An Extragalactic Void [online], IFLScience [dostęp 2019-02-09] (ang.).
  13. ↑ G. D’Agostini, J.P. Petit, Constraints on Janus Cosmological model from recent observations of supernovae type Ia, „Astrophysics and Space Science”, 363 (7), 2018, s. 139, DOI: 10.1007/s10509-018-3365-3, ISSN 1572-946X [dostęp 2019-02-09] (ang.).
  14. ↑ About the Dipole Repeller [online], ResearchGate [dostęp 2019-02-09] (ang.).
  15. ↑ JANUS 17 : La seule interprétation cohérente du Great Repeller. Jean-Pierre PETIT [dostęp 2019-02-09].
  16. ↑ J.-P. Petit, Twin Universes Cosmology, Astrophysics and Space Science, 226, 273-307 (1995)
  17. ↑ Koji Izumi i inni, Gravitational lensing shear by an exotic lens object with negative convergence or negative mass, „Physical Review D”, 88 (2), 2013, DOI: 10.1103/PhysRevD.88.024049, ISSN 1550-7998 [dostęp 2019-02-09].
  18. ↑ Hélène M. Courtois i inni, Cosmicflows-3: Cold Spot Repeller?, „The Astrophysical Journal”, 847 (1), 2017, L6, DOI: 10.3847/2041-8213/aa88b2, ISSN 2041-8205 [dostęp 2019-02-09] (ang.).
  19. ↑ Daniel Pomarède i inni, The Cosmic V-Web, „The Astrophysical Journal”, 845 (1), 2017, s. 55, DOI: 10.3847/1538-4357/aa7f78, ISSN 0004-637X [dostęp 2019-02-09] (ang.).

Linki zewnętrzne

  • The Dipole Repeller Film wideo wyprodukowany jako załącznik do oryginalnej publikacji "The Dipole Repeller" par Yehuda Hoffman, Daniel Pomarède, R. Brent Tully, Hélène Courtois w Nature Astronomy.
  • The Cosmic V-Web Film wideo wyprodukowany jako załącznik do oryginalnej publikacji "The Cosmic V-Web" par Yehuda Hoffman, Daniel Pomarède, R. Brent Tully, Hélène Courtois w Astrophysical Journal.
  • Wizualizacja kosmicznej v-web w wirtualnej rzeczywistości jest dostępna na platformie Sketchfab.
  • Krzysztof Bolejko. Zagadka kosmicznego atraktora. „Wiedza i Życie”. numer specjalny 5, 2009. 
  • Richard Powell: Supergromada Shapley. [w:] Atlas Wszechświata [on-line]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-31)].


Kategoria:Gwiazdozbiór Centaura Kategoria:Supergromady galaktyk

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Odpychacz_Dipolowy&oldid=55870704”