Przejdź do zawartości

Henry Helm Clayton: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
drobne redakcyjne
Linia 17: Linia 17:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Syn doktora Henry'ego H. Claytona (1826–1888). Z powodu złego zdrowia uczył się w domu. W 1878 roku zaczął badać lokalne burze. Po tym, jak pomógł w 1882 roku założyć serwis pogodowy w Tennessee zatrudniono go jako asystenta w Obserwatorium [[Uniwersytet Michigan|Uniwersytetu Michigan]]. Pracował tam przez dwa lata do 1885 roku. W tym czasie był współredaktorem ''American Meteorological Journal'' . Po trzech miesiącach w [[Harvard College Observatory]] Abbott Lawrence Rotch zaproponował mu pracę asystenta w prywatnym [[ Obserwatorium Blue Hill |Blue Hill Observatory]] w [[Milton (Massachusetts)|Milton]] w stanie [[Massachusetts]]. Tam Clayton kierował obserwacjami chmur i wiatru, które pozwoliły na sformułowanie prawa Egnell-Claytona .
Syn doktora Henry'ego H. Claytona z powodu złego stanu zdrowia nie uczęszczał do szkoły, ale uczył się w domu. W 1878 roku zaczął badać lokalne burze. Ponieważ interesowała go meteorologia przez dwa lata od 1884 roku uczył się w Obserwatorium [[Uniwersytet Michigan|Uniwersytetu Michigan]]. W tym czasie był współredaktorem ''American Meteorological Journal'' . Po trzech miesiącach pracy w [[Harvard College Observatory]] Abbott Lawrence Rotch zaproponował mu pracę asystenta w [[ Obserwatorium Blue Hill |Blue Hill Observatory]] w [[Milton (Massachusetts)|Milton]] w stanie [[Massachusetts]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Historical Timeline : Blue Hill Observatory and Science Center – Climate and Weather Observation, Research and Education |data dostępu = 2020-04-16 |url = https://bluehill.org/observatory/about-us/historical-timeline/ |język = en}}</ref>. Tam Clayton zajmował się obserwacjami chmur i wiatru. Wyniki pozwoliły mu na na sformułowanie prawa Egnell-Claytona<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = True Tales: Full of Hot Air |data = |data dostępu = 2020-04-16 |url = https://www.thecantoncitizen.com/2013/05/02/true-tales-full-of-hot-air/ |język = en-US}}</ref>, które mówi m. innymi, że szybkość wiatru rośnie wraz z wysokością<ref>{{Cytuj |autor = Napier Shaw |tytuł = Manual of Meteorology |data = 2015-02-12 |data dostępu = 2020-04-16 |isbn = 978-1-107-47549-6 |wydawca = Cambridge University Press |s = 308 |url = https://books.google.pl/books?id=iBZEBgAAQBAJ&pg=PA308&lpg=PA308&dq=Egnell-Clayton+law&source=bl&ots=5aHYGokP_j&sig=ACfU3U0WyfzXaDhgpRJioBXndA8FT4Xsog&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiVpfPb1e3oAhWn3eAKHebHBCYQ6AEwAHoECAwQLw#v=onepage&q=Egnell-Clayton%20law&f=false |język = en}}</ref>.


W 1894 roku zaprosił pioniera latawców Williama Abnera Eddy'ego (1850-1909) do Obserwatorium w Blue Hill. 4 sierpnia 1894 roku udało im się wynieść [[termograf]] za pomocą pięciu latawców na wysokość 436 metrów. Dzięki tej pionierskiej pracy i ulepszaniu latawców pogodowych w kolejnych latach Clayton opracował skuteczną metodę badania wyższych warstw atmosferycznych, która była stosowana w wielu obserwatoriach [[Aerologia|aerologicznych na]] całym świecie do lat 40. XX wieku. 28 lutego 1898 roku wypuszczony przez niego [[Latawiec|latawiec skrzynkowy]] [[ Lawrence Hargrave |Hargrava]] o powierzchni wynoszącej osiem metrów kwadratowych osiągnął wysokość 3801 metrów. W 1905 roku kierował wyprawą Rotcha i [[Léon Teisserenc de Bort|Léona-Philippe Teisserenca de Borta]], która miała zbadać warunki atmosferyczne w rejonie [[Pasat|passatów]] na [[Ocean Atlantycki|północnym Atlantyku]] przy pomocy latawców i balonów pogodowych. Pokonał dystans ponad 19 000 kilometrów.
W 1894 roku Clayton zaprosił konstruktora latawców [[William Abner Eddy|Williama Abnera Eddy'ego]] do Obserwatorium w Blue Hill. 4 sierpnia 1894 roku udało im się przy pomocy pięciu latawców wynieść [[termograf]] na wysokość 436 metrów<ref>{{Cytuj |autor = John H. Conover |tytuł = The Blue Hill Meteorological Observatory: The First 100 Years, 1885–1985 |data = 2018-04-27 |data dostępu = 2020-04-16 |isbn = 978-1-940033-82-2 |wydawca = Springer |s = 66 |url = https://books.google.pl/books?id=Pd9YDwAAQBAJ&pg=PA66&dq=kite+4+august+1894&hl=pl&sa=X&ved=0ahUKEwjqyP208u3oAhVgwsQBHYauDRsQ6AEIKDAA#v=onepage&q=kite%204%20august%201894&f=false |język = en}}</ref>. Dzięki tym doświadczeniom i modernizacji latawców pogodowych w kolejnych latach Clayton opracował skuteczną metodę badania wyższych warstw atmosferycznych, która była stosowana w wielu obserwatoriach [[Aerologia|aerologicznych na]] całym świecie do lat 40. XX wieku. 28 lutego 1898 roku wypuszczony przez niego [[Latawiec|latawiec skrzynkowy]] [[ Lawrence Hargrave |Hargrava]] o powierzchni wynoszącej osiem metrów kwadratowych osiągnął wysokość 3801 metrów<ref>{{Cytuj |autor = Maxwell Eden |tytuł = The Magnificent Book of Kites: Explorations in Design, Construction, Enjoyment & Flight |data = 2002-08 |data dostępu = 2020-04-16 |isbn = 978-1-4027-0094-1 |wydawca = Sterling Publishing Company, Inc. |s = 142 |url = https://books.google.pl/books?id=buvtiiXX4lMC&pg=PA142&lpg=PA142&dq=hargrave+kite+28+february+1898&source=bl&ots=JmhYIwxvXz&sig=ACfU3U1f4Hggwe7hNwrlZsZOkyqv8DUMcg&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiGjdT98e3oAhXM2KQKHUjJDd0Q6AEwCnoECAcQLA#v=onepage&q=hargrave%20kite%2028%20february%201898&f=false |język = en}}</ref>. W 1905 roku kierował wyprawą Rotcha i [[Léon Teisserenc de Bort|Léona-Philippe Teisserenca de Borta]], która miała przy pomocy latawców i balonów pogodowych zbadać warunki atmosferyczne w [[Ocean Atlantycki|północnym Atlantyku]]<ref>{{Cytuj |autor = Jamie L. Pietruska |tytuł = Looking Forward... |data = |s = 185}}</ref>.


Clayton próbował wykorzystać wyniki swoich badań meteorologicznych do poprawy [[Prognoza pogody|prognoz pogody]] . W szczególności szukał sposobu na sporządzenie wiarygodnych prognoz długoterminowych w oparciu o okresowo powtarzające się warunki pogodowe. Już w 1886 roku wprowadził sygnalizację krótkoterminowych lokalnych prognoz pogody, poprzez podnoszenie flag w obserwatorium, które były dobrze widoczne dzięki lokalizacji obserwatorium. Clayton odpowiadał za przeniesienie Narodowej Służby Pogody, która była pod kontrolą Armii Amerykańskiej, do cywilnej agencji<ref>{{Cytuj |autor = H. Helm Clayton |tytuł = A Plea for Civilian Control of the U. S. Weather-Bureau |czasopismo = [[Science]] |data = 1887-02-04 |data dostępu = 2020-04-15 |wolumin = 9 |numer = 209 |s = 113–114 |url = https://www.jstor.org/stable/1763297?seq=1#metadata_info_tab_contents}}</ref>. Doprowadziło to do powstania w 1891 roku w departamencie Rolnictwa [[National Oceanic and Atmospheric Administration|United States Weather Bureau]]. Potem wrócił do obserwatorium w Blue Hill, gdzie pracował do 1909 roku. W latach 1896–97 publikował cotygodniowe prognozy pogody w ''Blue Hill Weather Bulletin'' . W latach 1913–1922 Clayton pracował w [[Argentyna|argentyńskiej]] służbie meteorologicznej<ref>W. L. G. Joerg (Hrsg.): ''Problems of polar research'', New York 1928, S. 26</ref>. W tym czasie zaczął interesować się wpływem [[Aktywność słoneczna|aktywności Słońca]] na pogodę. Po powrocie założył prywatne biuro pogodowe w Canton w stanie Massachusetts i pracował jako konsultant dla prywatnych firm. Ponadto kontynuował prace badawcze. W ramach współpracy z [[Charles Greeley Abbot|Charlesem Greeleyem Abbotem]], dyrektorem [[Smithsonian Astrophysical Observatory]], próbował znaleźć korelacje między wahaniami [[Stała słoneczna|stałej słonecznej]] a pogodą, co zakończyło się niepowodzeniem. Dopiero 40 lat później [[Sztuczny satelita|obserwacje satelitarne]] wykazały, że wahania Abbota w stałej słonecznej były spowodowane błędami pomiarowymi. Jednym owocem współpracy Claytona z [[Smithsonian Institution|Smithsonian]] było przygotowanie ''World Weather Records'', kompilacji światowych danych meteorologicznych.
Clayton próbował wykorzystać wyniki swoich badań meteorologicznych do poprawy [[Prognoza pogody|prognoz pogody]]. W szczególności szukał sposobu na sporządzanie wiarygodnych prognoz długoterminowych w oparciu o okresowo powtarzające się warunki pogodowe. Już w 1886 roku wprowadził krótkoterminowe lokalne prognozy pogody, poprzez wykorzystanie do sygnalizacji flag, które były podnoszone w obserwatorium i dobrze widoczne w okolicy<ref>{{Cytuj |tytuł = History : Blue Hill Observatory and Science Center Climate and Weather Observation, Research and Education |data dostępu = 2020-04-16 |url = http://bluehill.org/observatory/about-us/history/ |język = en}}</ref>. Clayton odpowiadał za przekształcenie Narodowej Służby Pogody, która należała wcześniej do Armii Amerykańskiej, w cywilną agencję<ref>Clayton, H. Helm. [https://www.jstor.org/stable/1763297?seq=1#metadata_info_tab_contents "A Plea for Civilian Control of the U. S. Weather-Bureau]." ''Science'' 9, no. 209 (1887): 113-14. [Dostęp 2020-04-16]</ref>. Doprowadziło to do powstania w 1891 roku w departamencie Rolnictwa [[National Oceanic and Atmospheric Administration|United States Weather Bureau]]. Potem wrócił do obserwatorium w Blue Hill, gdzie pracował do 1909 roku. W latach 1896–97 publikował cotygodniowe prognozy pogody w ''Blue Hill Weather Bulletin'' . W latach 1913–1922 Clayton pracował w [[Argentyna|argentyńskiej]] służbie meteorologicznej<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Science Up in the Air |czasopismo = The New York Herald |data = 1922-12-03 |data dostępu = 2020-04-16 |issn = 2576-6953 |s = 26 |url = https://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn83045774/1922-12-03/ed-1/seq-106/}}</ref>. W tym czasie zaczął interesować się wpływem [[Aktywność słoneczna|aktywności Słońca]] na pogodę. Po powrocie założył prywatne biuro pogodowe ''Cleyton Weather Service'' w Canton w stanie Massachusetts i pracował jako konsultant dla prywatnych firm<ref>{{Cytuj |autor = Jamie L. Pietruska |tytuł = Looking Forward... |data = |s = 191}}</ref>. Ponadto kontynuował prace badawcze<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Sunspots have little effect on weather, scientists belive |czasopismo = Evening Star |data = 1926-04-11 |data dostępu = 2020-04-16 |issn = 2331-9968 |s = 15 |url = https://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn83045462/1926-04-11/ed-1/seq-63/}}</ref>. W ramach współpracy z [[Charles Greeley Abbot|Charlesem Greeleyem Abbotem]], dyrektorem [[Smithsonian Astrophysical Observatory]], próbował znaleźć korelacje między wahaniami [[Stała słoneczna|stałej słonecznej]], a pogodą<ref>{{Cytuj |autor = David H . Devorkin |tytuł = Charles Greeley Abbot 1872—1973 |data = |data dostępu = 2020-04-16 |url = http://www.nasonline.org/publications/biographical-memoirs/memoir-pdfs/abbot_charles.pdf}}</ref>. Owocem współpracy Claytona z [[Smithsonian Institution|Smithsonian]] było wydanie kompilacji światowych danych meteorologicznych ''World Weather Records''<ref>{{Cytuj |autor = Henry Helm Clayton, Sir Gilbert Thomas Walker |tytuł = World Weather Records, Collected from Official Sources |data = 1927 |data dostępu = 2020-04-16 |wydawca = Smithsonian Institution |url = https://books.google.pl/books/about/World_Weather_Records_Collected_from_Off.html?id=xFATAAAAIAAJ&redir_esc=y |język = en}}</ref>, .


Clayton był członkiem założycielem [[Amerykańskie Towarzystwo Meteorologiczne|Amerykańskiego Towarzystwa Meteorogicznego]], członkiem [[Amerykańska Akademia Sztuk i Nauk|Amerykańskiej Akademi sztuk i Nauk]] (1893) i wieloletnim prezydentem Boston Scientific Society.
Clayton był członkiem założycielem [[Amerykańskie Towarzystwo Meteorologiczne|Amerykańskiego Towarzystwa Meteorogicznego]], członkiem [[Amerykańska Akademia Sztuk i Nauk|Amerykańskiej Akademi sztuk i Nauk]] (1893) i wieloletnim prezydentem Boston Scientific Society<ref>{{Cytuj |autor = Jamie L. Pietruska |tytuł = Looking Forward... |s = 183}}</ref>.


Clayton w 1892 roku ożenił się z Frances Fawn Comyn. Mieli troje dzieci: Henry Comyn, Lawrence Locke i Frances Lindley<ref>{{Cytuj |tytuł = Henry Helm Clayton (1861-1946) - Find A Grave... |data dostępu = 2020-04-15 |opublikowany = www.findagrave.com |url = https://www.findagrave.com/memorial/70614857/henry-helm-clayton |język = en}}</ref>.
Clayton w 1892 roku ożenił się z Frances Fawn Comyn. Mieli troje dzieci: Henry Comyn, Lawrence Locke i Frances Lindley<ref>{{Cytuj |tytuł = Henry Helm Clayton (1861-1946) - Find A Grave... |data dostępu = 2020-04-15 |opublikowany = www.findagrave.com |url = https://www.findagrave.com/memorial/70614857/henry-helm-clayton |język = en}}</ref>.


== II Puchar Gordon Bennetta ==
== II Puchar Gordon Bennetta ==
W 1907 roku wziął udział w zawodach o [[II Puchar Gordona Bennetta (balonowy)|Puchar Gordona Bennetta]] w [[Saint Louis]] na niemieckim balonie ''Pommern''. Chociaż wcześniej nie latał balonem<ref>''[https://archive.org/stream/wienerluftschif06unkngoog#page/n266/mode/2up Zum Gordon Bennett-Wettbewerb]''. In: ''Wiener Luftschiffer-Zeitung''. Band 6, Nr. 12, 1907, S. 257–258</ref> startując z [[Oskar Erbslöh|Oskarem Erbslöhem]] jako pilotem wygrał zawody po 40-godzinnej podróży, podczas której balon doleciał do [[Asbury Park]] w [[New Jersey]] przebywając trasę 1400 kilometrów<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Henry H. Clayton |czasopismo = The Fairmont West Virginian |data = 1908-10-08 |data dostępu = 2020-04-15 |issn = 2471-2183 |url = https://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn86092557/1908-10-08/ed-1/seq-1/}}</ref>.
W 1907 roku wziął udział w zawodach o [[II Puchar Gordona Bennetta (balonowy)|Puchar Gordona Bennetta]] w [[Saint Louis]] na niemieckim balonie ''Pommern''. Chociaż wcześniej nie latał balonem<ref>''[https://archive.org/stream/wienerluftschif06unkngoog#page/n266/mode/2up Zum Gordon Bennett-Wettbewerb]''. In: ''Wiener Luftschiffer-Zeitung''. Band 6, Nr. 12, 1907, S. 257–258</ref> poleciał z [[Oskar Erbslöh|Oskarem Erbslöhem]] jako pilotem i udało im się wygrać zawody. Podczas 40-godzinnej podróży balon doleciał do [[Asbury Park]] w [[New Jersey]] przebywając trasę 1400 kilometrów<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Henry H. Clayton |czasopismo = The Fairmont West Virginian |data = 1908-10-08 |data dostępu = 2020-04-15 |issn = 2471-2183 |url = https://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn86092557/1908-10-08/ed-1/seq-1/}}</ref>.

== Wybór prac ==

* Henry H. Clayton, Sterling P. Fergusson ''Measurements of cloud heights and velocities''. John Wilson and Son, Cambridge 1892
* Sterling P. Fergusson, Henry H. Clayton ''Exploration of the air by means of kites''. John Wilson and Son, Cambridge 1897
* Henry H. Clayton ''[https://www.jstor.org/stable/26260938?seq=1#metadata_info_tab_contents Variation in solar radiation and the weather]''. Smithsonian Inst., Washington 1920
* Henry H. Clayton ''World Weather''. Macmillan, New York 1923
* Henry H. Clayton ''The bearing of polar meteorology on world weather''. W: W. L. G. Joerg (Hrsg.) ''Problems of polar research'', New York 1928, s. 27–37
* Henry H. Clayton ''The sunspot period''. Smithsonian Inst., Washington 1939
* Henry H. Clayton ''Solar relations to weather and life''. The Clayton Weather Service, Canton, Massachusetts, 1943


== Przypisy ==
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

== Bibliografia ==

* Jamie L. Pietruska ''[https://books.google.pl/books?id=gpY-DwAAQBAJ&pg=PA183&lpg=PA183&dq=Henry+Helm+Clayton&source=bl&ots=zTrEIHV7wC&sig=ACfU3U0hZVovWE-5f4Vrd_YT9Qf-K6xwfQ&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjIvrj2yezoAhV1D2MBHdqbAEo4FBDoATAAegQICxAr#v=onepage&q=Henry%20Helm%20Clayton&f=false Looking Forward: Prediction and Uncertainty in Modern America] University'' of Chicago Press 2017 ISBN 978-0-226-47500-4

Wersja z 00:38, 17 kwi 2020

Henry Helm Clayton
{{{alt grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1861
Murfreesboro

Data i miejsce śmierci

26 października 1946
Canton

Zawód, zajęcie

meteorolog

Henry Helm Clayton (ur. 12 marca1861 w Murfreesboro, zm. 26 października 1946 w Canton) – amerykański meteorolog.

Życiorys

Syn doktora Henry'ego H. Claytona z powodu złego stanu zdrowia nie uczęszczał do szkoły, ale uczył się w domu. W 1878 roku zaczął badać lokalne burze. Ponieważ interesowała go meteorologia przez dwa lata od 1884 roku uczył się w Obserwatorium Uniwersytetu Michigan. W tym czasie był współredaktorem American Meteorological Journal . Po trzech miesiącach pracy w Harvard College Observatory Abbott Lawrence Rotch zaproponował mu pracę asystenta w Blue Hill Observatory w Milton w stanie Massachusetts[1]. Tam Clayton zajmował się obserwacjami chmur i wiatru. Wyniki pozwoliły mu na na sformułowanie prawa Egnell-Claytona[2], które mówi m. innymi, że szybkość wiatru rośnie wraz z wysokością[3].

W 1894 roku Clayton zaprosił konstruktora latawców Williama Abnera Eddy'ego do Obserwatorium w Blue Hill. 4 sierpnia 1894 roku udało im się przy pomocy pięciu latawców wynieść termograf na wysokość 436 metrów[4]. Dzięki tym doświadczeniom i modernizacji latawców pogodowych w kolejnych latach Clayton opracował skuteczną metodę badania wyższych warstw atmosferycznych, która była stosowana w wielu obserwatoriach aerologicznych na całym świecie do lat 40. XX wieku. 28 lutego 1898 roku wypuszczony przez niego latawiec skrzynkowy Hargrava o powierzchni wynoszącej osiem metrów kwadratowych osiągnął wysokość 3801 metrów[5]. W 1905 roku kierował wyprawą Rotcha i Léona-Philippe Teisserenca de Borta, która miała przy pomocy latawców i balonów pogodowych zbadać warunki atmosferyczne w północnym Atlantyku[6].

Clayton próbował wykorzystać wyniki swoich badań meteorologicznych do poprawy prognoz pogody. W szczególności szukał sposobu na sporządzanie wiarygodnych prognoz długoterminowych w oparciu o okresowo powtarzające się warunki pogodowe. Już w 1886 roku wprowadził krótkoterminowe lokalne prognozy pogody, poprzez wykorzystanie do sygnalizacji flag, które były podnoszone w obserwatorium i dobrze widoczne w okolicy[7]. Clayton odpowiadał za przekształcenie Narodowej Służby Pogody, która należała wcześniej do Armii Amerykańskiej, w cywilną agencję[8]. Doprowadziło to do powstania w 1891 roku w departamencie Rolnictwa United States Weather Bureau. Potem wrócił do obserwatorium w Blue Hill, gdzie pracował do 1909 roku. W latach 1896–97 publikował cotygodniowe prognozy pogody w Blue Hill Weather Bulletin . W latach 1913–1922 Clayton pracował w argentyńskiej służbie meteorologicznej[9]. W tym czasie zaczął interesować się wpływem aktywności Słońca na pogodę. Po powrocie założył prywatne biuro pogodowe Cleyton Weather Service w Canton w stanie Massachusetts i pracował jako konsultant dla prywatnych firm[10]. Ponadto kontynuował prace badawcze[11]. W ramach współpracy z Charlesem Greeleyem Abbotem, dyrektorem Smithsonian Astrophysical Observatory, próbował znaleźć korelacje między wahaniami stałej słonecznej, a pogodą[12]. Owocem współpracy Claytona z Smithsonian było wydanie kompilacji światowych danych meteorologicznych World Weather Records[13], .

Clayton był członkiem założycielem Amerykańskiego Towarzystwa Meteorogicznego, członkiem Amerykańskiej Akademi sztuk i Nauk (1893) i wieloletnim prezydentem Boston Scientific Society[14].

Clayton w 1892 roku ożenił się z Frances Fawn Comyn. Mieli troje dzieci: Henry Comyn, Lawrence Locke i Frances Lindley[15].

II Puchar Gordon Bennetta

W 1907 roku wziął udział w zawodach o Puchar Gordona Bennetta w Saint Louis na niemieckim balonie Pommern. Chociaż wcześniej nie latał balonem[16] poleciał z Oskarem Erbslöhem jako pilotem i udało im się wygrać zawody. Podczas 40-godzinnej podróży balon doleciał do Asbury Park w New Jersey przebywając trasę 1400 kilometrów[17].

Wybór prac

  • Henry H. Clayton, Sterling P. Fergusson Measurements of cloud heights and velocities. John Wilson and Son, Cambridge 1892
  • Sterling P. Fergusson, Henry H. Clayton Exploration of the air by means of kites. John Wilson and Son, Cambridge 1897
  • Henry H. Clayton Variation in solar radiation and the weather. Smithsonian Inst., Washington 1920
  • Henry H. Clayton World Weather. Macmillan, New York 1923
  • Henry H. Clayton The bearing of polar meteorology on world weather. W: W. L. G. Joerg (Hrsg.) Problems of polar research, New York 1928, s. 27–37
  • Henry H. Clayton The sunspot period. Smithsonian Inst., Washington 1939
  • Henry H. Clayton Solar relations to weather and life. The Clayton Weather Service, Canton, Massachusetts, 1943

Przypisy

  1. Historical Timeline : Blue Hill Observatory and Science Center – Climate and Weather Observation, Research and Education [online] [dostęp 2020-04-16] (ang.).
  2. True Tales: Full of Hot Air [online] [dostęp 2020-04-16] (ang.).
  3. Napier Shaw, Manual of Meteorology, Cambridge University Press, 12 lutego 2015, s. 308, ISBN 978-1-107-47549-6 [dostęp 2020-04-16] (ang.).
  4. John H. Conover, The Blue Hill Meteorological Observatory: The First 100 Years, 1885–1985, Springer, 27 kwietnia 2018, s. 66, ISBN 978-1-940033-82-2 [dostęp 2020-04-16] (ang.).
  5. Maxwell Eden, The Magnificent Book of Kites: Explorations in Design, Construction, Enjoyment & Flight, Sterling Publishing Company, Inc., sierpień 2002, s. 142, ISBN 978-1-4027-0094-1 [dostęp 2020-04-16] (ang.).
  6. Jamie L. Pietruska, Looking Forward..., s. 185.
  7. History : Blue Hill Observatory and Science Center – Climate and Weather Observation, Research and Education [online] [dostęp 2020-04-16] (ang.).
  8. Clayton, H. Helm. "A Plea for Civilian Control of the U. S. Weather-Bureau." Science 9, no. 209 (1887): 113-14. [Dostęp 2020-04-16]
  9. Science Up in the Air, „The New York Herald”, 3 grudnia 1922, s. 26, ISSN 2576-6953 [dostęp 2020-04-16].
  10. Jamie L. Pietruska, Looking Forward..., s. 191.
  11. Sunspots have little effect on weather, scientists belive, „Evening Star”, 11 kwietnia 1926, s. 15, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-04-16].
  12. David H . Devorkin, Charles Greeley Abbot 1872—1973 [online] [dostęp 2020-04-16].
  13. Henry Helm Clayton, Sir Gilbert Thomas Walker, World Weather Records, Collected from Official Sources, Smithsonian Institution, 1927 [dostęp 2020-04-16] (ang.).
  14. Jamie L. Pietruska, Looking Forward..., s. 183.
  15. Henry Helm Clayton (1861-1946) - Find A Grave... [online], www.findagrave.com [dostęp 2020-04-15] (ang.).
  16. Zum Gordon Bennett-Wettbewerb. In: Wiener Luftschiffer-Zeitung. Band 6, Nr. 12, 1907, S. 257–258
  17. Henry H. Clayton, „The Fairmont West Virginian”, 8 października 1908, ISSN 2471-2183 [dostęp 2020-04-15].

Bibliografia