Łysa Góra (Pasmo Magurskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Łysa Góra (636 m n.p.m.) – szczyt w północno-zachodniej części Beskidu Niskiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wznosi się w zachodniej części zwartego i dobrze wyróżniającego się masywu, stanowiącego północno-zachodnie zakończenie Pasma Magurskiego. Masyw ten, tworzony jeszcze przez centralnie położony Suchy Wierch (652 m n.p.m.) oraz położoną na północny wschód od niego Miejską Górę (643 m n.p.m.) leży w wielkim zakolu rzeki Ropy między Łosiem a Szymbarkiem.

Ukształtowanie[edytuj | edytuj kod]

Łysa Góra ma formę kopy nieznacznie rozciągniętej w kierunku z północnego wschodu na południowy zachód, o płaskiej wierzchowinie i dość stromych zboczach, zwłaszcza zachodnich i południowych. Zbocza te w dolnych partiach porozcinane sa dolinkami drobnych cieków wodnych, będących prawobrzeżnymi dopływami Ropy. Góra w większej części jest zalesiona: porastają ją głównie lasy bukowe i jodłowo-bukowe z domieszką innych gatunków liściastych, aktualnie (początki XXI w.) intensywnie wykorzystywane gospodarczo. Na stokach zachodnich rozległe ciągi łąk i pastwisk, niżej przechodzących w pola uprawne, opadające ku wsi Ropa. Na polanach tych pojedyncze gospodarstwa tej wsi dochodzą aż do wysokości 610 m n.p.m.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przez Łysą Górę przebiega, obchodząc wierzchołek od północy po poziomicy ok. 600 m n.p.m., żółto znakowany szlak turystyczny z Gorlic do Ropy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. Compass, Kraków 2004, ISBN 83-89165-54-6;
  • Krukar Wojciech, Kryciński Stanisław, Luboński Paweł, Olszański Tadeusz A. i in.: Beskid Niski. Przewodnik, wyd. II poprawione i aktualizowane, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ISBN 83-85557-98-9;
  • Krygowski Władysław: Beskid Niski, Pogórze Ciężkowickie (część wschodnia) i Pogórze Strzyżowsko-Dynowskie (część zachodnia), wyd. II poprawione i uzupełnione, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1977.