Śriwatsa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Śriwatsa
Śriwatsa w świątyni Dżokhang

Śriwatsa (z sanskrytu) – w kulturze indyjskiej symbol mający postać niekończącego się, poprzeplatanego węzła. Wraz z buddyzmem dotarł poprzez Tybet do Mongolii i Chin. Jeden z tzw. "ośmiu pomyślnych znaków" asztamangala. W ikonografii wisznuickiej pukiel pozłacanych włosów, umieszczany po lewej stronie wizerunków Wisznu[1]. W dżinijskiej sekcie śwetambara trójkątny znak w formie gwiazdy[1].

Interpretacje[edytuj | edytuj kod]

Symbol ten w zależności od tradycji może mieć różne znaczenia. Przykłady:

  • W wisznuizmie śriwatsa znajduje się na piersi Kryszny, wskazując miejsce, gdzie rezyduje bogini Śri[2]
  • W buddyzmie tybetańskim węzeł taki symbolizuje sansarę
  • W buddyzmie: Wzajemne przenikanie się mądrości i współczucia.
  • Interakcja pozornie przeciwnych sił, a jednocześnie ich jedność i harmonia.
  • Wzajemny stosunek czasu i wieczności.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Śriwatsa. W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red.nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 1998, s. 288, seria: Słowniki Encyklopedyczne "Książnicy". ISBN 83-7132-370-0.
  2. Bhaktivedanta VedaBase: Śrī Caitanya Caritāmṛta Antya 15.74. [dostęp 2011-03-28].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]