Žilavka
| Gatunek |
winorośl właściwa |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Ważne regiony uprawy |
Bośnia i Hercegowina |
| Identyfikator VIVC |
13446 |
| Przeznaczenie owoców |
wino |
| Kolor skórki |
słomkowożółty |
| Charakterystyczne aromaty |
orzechowo[1] |
| Cechy uprawowe | |
| Dojrzewanie |
późne[1] |
| Mrozoodporność |
wrażliwa na przymrozki[1] |
Žilavka – szczep winorośli właściwej, podstawowa odmiana na białe wino w winiarstwie bośniackim, skupiającym się w rejonie Hercegowiny[1][3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Przyjmuje się, że ojczyzną žilavki jest Bośnia i Hercegowina[2][4], a dokładniej okolice Mostaru[1]. W użyciu są zresztą synonimy: mostarska i mostarska zilavka[1]. Nazwę wywodzi się od lekkich żyłek, widocznych w dojrzałych jagodach[1]. Krzewy rosną silnie, grona są duże i zwarte, o owocach różnej wielkości, w zależności od klonu[1]. Owoce dojrzewają późno[1]. Žilavka dobrze znosi suszę, lecz jest podatna na niektóre choroby[1].
Wina[edytuj | edytuj kod]
Wina wytwarzane z žilavki cieszyły się uznaniem już w XIX wieku[3]. Potencjał odmiany pozwala na produkcję pełnych, zrównoważonych win o orzechowych aromatach[1]. W zależności od producenta oferowane są wina nadające się do starzenia, a czasami nawet już starzone w dębinie albo wina w świeżym stylu, do konsumpcji od razu[1]. Często w skład wina wchodzą niewielkie ilości innych odmian, np. krkošiji lub beny.
Žilavka jest najważniejszą odmianą o jasnej skórce w Bośni i Hercegowinie, lecz jest uprawiana również w innych krajach bałkańskich: Chorwacji, Serbii i Macedonii Północnej[1]. Dla win ze szczepu (z dozwoloną niewielką domieszką np. krkošiji) produkowanych w okolicy Mostaru utworzono apelację Žilavka Mostar[5].
Synonimy[edytuj | edytuj kod]
Wśród synonimów zarejestrowano: jilavka, mostarska, mostarska zilavka i warianty ich pisowni[1][2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 1174. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
- ↑ a b c Žilavka w bazie danych Instytutu Uprawy Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2014-07-04]. (ang.).
- ↑ a b Patrick Fiévez i inni, Kraje śródziemnomorskie, [w:] André Dominé, Wino, wyd. 2, Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 723, ISBN 978-83-7626-712-8 (pol.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 426. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 517. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).