16 Pułk Armat Polowych (austro-węgierski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pułk Armat Polowych Nr 16
Feldkanonenregiment Nr. 16
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1894

Rozformowanie

1917

Nazwa wyróżniająca

Węgierski

Tradycje
Rodowód

11 Dywizjon Ciężki

Kontynuacja

Pułk Artylerii Polowej Nr 16

Dowódcy
Pierwszy

ppłk SG Árpád Páter

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Edelény, Koszyce, Łuczeniec

Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

artyleria

Podległość

6 Brygada Artylerii Polowej
27 Dywizja Piechoty

Pułk Armat Polowych Nr 16 (niem. Feldkanonenregiment Nr. 16) – pułk artylerii polowej cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia pułku[edytuj | edytuj kod]

1 maja 1885 roku w Edelény na bazie Pułku Artylerii Polowej Nr 10 został utworzony 11 Ciężki Dywizjon (niem. 11. Schwere Batterie-Division) pod komendą ppłk. Adolfa Beera[1], a od 1887 roku mjr. Johanna Thüra[2], który 1 stycznia 1890 roku został mianowany podpułkownikiem[3], a 11 czerwca 1892 roku pułkownikiem[4].

1 stycznia 1894 roku dywizjon został przeformowany w 16 Pułk Artylerii Dywizyjnej (niem. 16. Divisions-Artillerie-Regiment). Pułk razem z kadrą zapasową nadal stacjonował w Edelény na terytorium 6 Korpusu i wchodził w skład 6 Brygady Artylerii Polowej[5].

W 1895 roku pułk razem z kadrą zapasową został przeniesiony do Koszyc (węg. Kassa, niem. Kaschau) na terytorium 6 Korpusu i nadal wchodził w skład 6 Brygady Artylerii Polowej[6][7].

W 1905 roku pułk razem z kadrą zapasową został przeniesiony do Łuczeńca (węg. Losoncz) na terytorium 6 Korpusu[8].

6 kwietnia 1908 roku oddział został przemianowany na Pułk Armat Polowych Nr 16[9].

W latach 1913–1914 pułk stacjonował w Łuczeńcu na terytorium 6 Korpusu i wchodził w skład 27 Dywizji Piechoty, a pod względem wyszkolenia był podporządkowany komendantowi 6 Brygady Artylerii Polowej[10].

W 1917 roku oddział został przemianowany na Pułk Artylerii Polowej Nr 16.

Skład[edytuj | edytuj kod]

  • Dowództwo
  • 4 x bateria po 6 armat 8 cm FK M.5.
  • bateria rezerwowa.

Komendanci pułku[edytuj | edytuj kod]

  • ppłk SG Árpád Páter (1894[11] → szef Biura Telegraficznego Sztabu Generalnego)
  • ppłk / płk Anton von Mindl (1894 – 1897)
  • ppłk Karl Demel (1897 – 1900 → stan spoczynku w stopniu tytularnego pułkownika)
  • ppłk / płk Ferdinand Goglia von Zlota Lipa (1900[12] – 1906 → komendant 2 Pułku Artylerii Korpuśnej)
  • ppłk / płk Desiderius Moys von Ludrova (1906 – 1910)
  • ppłk / płk Heinrich Wagner (1910 – 1913)
  • ppłk Karl Schiller von Schildenfeld (1914[9])

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Anhang zum Kais. Königl. Militär-Schematismus für das k.k. Heer 1885. Enthält die Artillerie-Waffe mit rücksicht auf die mit 1 maj durchgeführte organisation. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, maj 1885. (niem.).
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1888. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1887. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1893. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1893. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Juliusz Bator - "Wojna Galicyjska", Kraków 2008, ISBN 978-83-7396-747-2.