2 Pułk Rozpoznania Radioelektronicznego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1970 |
| Rozformowanie |
1996 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Władysław Urbański |
| Ostatni |
płk Stanisław Krzyżanowski |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 4420[1] |
| Kryptonim |
Malwa |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
Warszawski Okręg Wojskowy(gospodarczo) |
2 Pułk Rozpoznania Radioelektronicznego – jednostka rozpoznawcza Wojska Polskiego szczebla centralnego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Formowanie, stacjonowanie, przekształcenie, zadania[edytuj | edytuj kod]
Sformowany w 1960 roku na bazie batalionu radiopelengacyjnego jako 2 Ośrodek Radioelektroniczny. Od 1964 roku stacjonował w Przasnyszu. Podporządkowany operacyjnie szefowi Zarządu II SG WP[2].
W 1974 roku ośrodek przekształcony został w 2 Pułk Rozpoznania Radioelektronicznego. W okresie 22 lat istnienia pułk został siedmiokrotnie odznaczony Medalem Pamiątkowym za Osiągnięcia w Służbie Wojskowej[3][potrzebny przypis]. W 1976 roku garnizon wizytował szef Sztabu Generalnego gen. broni Florian Siwicki z okazji 25 rocznicy powstania jednostki[3].
W 1989 roku delegacja i kompania honorowa 2 Pułku Rozpoznania Radioelektronicznego wzięła udział w uroczystościach złożenia prochów oficerów pomordowanych w Katyniu. Uroczystość odbyła się na cmentarzu w Przasnyszu[3].
Od 1990 roku pułk realizował zadania rozpoznawcze w stosunku do obiektów rozmieszczonych od granicy na wschód – w obwodzie królewieckim, na Białorusi, Ukrainie, w Mołdawii. Zadania te obejmowały częściowo rozpoznanie na Bliskim Wschodzie, gdzie rozmieszczone były nasze kontyngenty wojskowe,w zakresie dostarczania niezbędnych informacji[4]. Zadania rozpoznania radioelektronicznego stawiane były przez Ośrodek Koordynacji ulokowany w Sztabie Generalnym WP, który koordynował wszystkie jednostki radioelektroniczne WP (znajdowały się one w siłach powietrznych i w marynarce wojennej)[2][4].
W 1991 roku przybył do pułku pierwszy kapelan ks. Wojciech Brzozowski[5].
17 sierpnia 1996 roku, w 45 rocznicę istnienia jednostki, wiceminister ON Andrzej Karkoszka wręczył sztandar nowego typu ufundowany przez społeczeństwo ziemi przasnyskiej[6]. W 1996 roku 2 Pułk Rozpoznania Radioelektronicznego został przekształcony w 2 Pułk Radioelektroniczny istniejący do 2002 r[6].
Rozformowanie[edytuj | edytuj kod]
W wyniku decyzji Ministra Obrony Narodowej z 1 stycznia 2003 roku na bazie 2 Pułku Radioelektronicznego powstał 2 Ośrodek Radioelektroniczny.
Organizacja[edytuj | edytuj kod]
- dowództwo i sztab
- 1 kompania rozpoznania (namierzania radiowego)
- 2 kompania rozpoznania (przechwytu radiowego)
- 3 kompania rozpoznania
- kompania łączności
- kompania zaopatrzenia
- kompania remontowa
- kompania medyczna
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
- płk Władysław Urbański (1970-1975)
- płk dypl. Paweł Marciniak (1975-1978)
- ppłk dypl. Marian Szklarek (1978-1984)
- płk dypl. Mieczysław Rak (1984-1988)
- płk dypl. Stanisław Krzyżanowski (1988-1996)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W tych koszarach stacjonował 2 Pułk Rozpoznania Radioelektronicznego (JW 4420).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ a b Sławomir Cenckiewicz(red.): Długie ramię Moskwy, Wywiad wojskowy Polski Ludowej 1943 – 1991 (wprowadzenie do syntezy). Poznań: Zysk i S-ka, s.171, 2011. ISBN 978-83-7506-875-7.
- ↑ a b c TPZP, Muzeum Historyczn w Przasnyszu, JW 5699: Tradycje Niepodległościowe na Północnym Mazowszu w XIX I XX WIEKU. Przasnysz: Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej, Forteca s. 9-10, 2003. ISBN 8391771912.
- ↑ a b Tygodnik Przasnyski 39 (211) z 27 września 2012 r., s. 3.
- ↑ TPZP, Muzeum Historyczne w Przasnyszu, JW 5699: Tradycje Niepodległościowe na Północnym Mazowszu w XIX I XX WIEKU. Przasnysz: Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej, Forteca s.10, 2003. ISBN 8391771912.
- ↑ a b TPZP, Muzeum Historyczne w Przasnyszu, JW 5699: Tradycje Niepodległościowe na Północnym Mazowszu w XIX I XX WIEKU. Przasnysz: Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej, Forteca s. 10, 2003. ISBN 8391771912.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- TPZP, Muzeum Historyczne w Przasnyszu, JW 5699: Tradycje Niepodległościowe na Północnym Mazowszu w XIX i XX WIEKU. Przasnysz: Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej, Forteca, 2003, s. 7–11, 53. ISBN 8391771912.
- Sławomir Cenckiewicz(red.): Długie ramię Moskwy, Wywiad wojskowy Polski Ludowej 1943 – 1991 (wprowadzenie do syntezy). Poznań: Zysk i S-ka, 2011. ISBN 978-83-7506-875-7.
- strona internetowa 2 ORel.