Afroman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Afroman
Ilustracja
Afroman (2009)
Imię i nazwisko

Joseph Edgar Foreman

Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1974
Los Angeles

Instrumenty

Gibson EDS-1275, Fender Jazz Bass

Gatunki

hip-hop, West Coast hip-hop, hip-hop komediowy

Zawód

muzyk

Aktywność

od 1999

Wydawnictwo

Universal Motown, T-Bones

Powiązania

Mr. Mixx, Lowkey

Strona internetowa

Afroman, właściwie Joseph Edgar Foreman (ur. 28 lipca 1974 w Los Angeles, Kalifornia[1]) – amerykański raper, przedstawiciel tzw. hip hopu komediowego. Wydał dotychczas 11 albumów, dwie kompilacje i dwa single: "Crazy Rap" i "Because I Got High", które odniosły sukces na listach przebojów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Foreman przygodę z muzyką rozpoczął już w ósmej klasie, wówczas nagrywał taśmy dla swoich znajomych, po czym je sprzedawał[1]. Gdy został wyrzucony ze szkoły za obwisłe spodnie, nagrał taśmę o swojej nauczycielce. Sprzedał wówczas około 400 egzemplarzy. Piosenka stała się wielkim sukcesem[2]. W młodości Afroman występował w kościele, grając na perkusji i gitarze[1].

W 1999 roku wydał swój debiutancki album pt. My Fro-losophy, po czym przeniósł się do Hattiesburg w stanie Missisipi[1], gdzie poznał perkusistę Jodego Stallone, basistę Daryla Havar i producenta Tima Ramenofsky.

Ramenofsky wyprodukował i wydał następny album Foremana pt. Because I Got High w wytwórni T-Bones Records. Ukazał się on w 2000 roku. Płyta odniosła sukces za sprawą wydanego singla pod tym samym tytułem. Uplasował się na 13. miejscu notowania Billboard Hot 100 i 1. na UK Singles Chart. W 2002 r. piosenka była nominowana do Nagroda Grammy w kategorii Best Rap Solo Performance[3]. Utwór można usłyszeć w filmach Jay i Cichy Bob kontratakują, The Perfect Score i Niepokój. Po tym sukcesie wytwórnia Universal Records podpisała z Afromenem kontrakt na sześć płyt[1], jednak wydała tylko dwa albumy i kilka nowych piosenek.

Od 2004 roku Foreman wydaje samodzielnie, również za pośrednictwem Internetu[1]. Wówczas wydał album komediowy zatytułowany Jobe Bells, na którym wyśmiewał tradycje Bożonarodzeniowe[4]. W 2010 roku wystąpił na festiwalu Gathering of the Juggalos.




Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

  • My Fro-losophy (1998)
  • Because I Got High (2000)
  • Sell Your Dope (2000)
  • The Good Times (2001)
  • Afroholic... The Even Better Times (2004)
  • Jobe Bells (2004)
  • 4R0:20 (2004)
  • The Hungry Hustlerz: Starvation Is Motivation (2004)
  • Drunk 'n' High (2006)
  • A Colt 45 Christmas (2006)
  • Waiting to Inhale (2008)
  • Frobama: Head of State (2009)
  • Marijuana Music (2013)
  • The Frorider (2014)
  • Happy to Be Alive (2016)
  • Cold Fro-T-5 and Two Frigg Fraggs (2017)
  • Save a Cadillac, Ride a Homeboy (2020)
  • Lemon Pound Cake (2022)[5]

Kompilacje[edytuj | edytuj kod]

  • The Good Times (2000)
  • Greatest Hitz Live (2008)

Single[edytuj | edytuj kod]

  • "Crazy Rap" (2000)
  • "Because I Got High" (2001)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Ed Nimmervoll: Biografia Afromena. Allmusic. [dostęp 2012-02-05]. (ang.).
  2. Biografia Afromena na MySpace. MySpace. [dostęp 2012-02-05]. (ang.).
  3. Blitzen Trapper adds dates to summer outing. www.soundspike.com. [dostęp 2010-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-28)]. (ang.).
  4. For The Record: Quick News On Jessica Simpson, Ashlee Simpson, Snoop, Good Charlotte, Afroman, Chingy & More. www.mtv.com. [dostęp 2004-10-08]. (ang.).
  5. Lemon Pound Cake - YouTube [online], www.youtube.com [dostęp 2023-01-13].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]