Agrominimum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Agrominimum – pojęcie z zakresu rolnictwa, w ramach którego zalecano wprowadzano we wszystkich indywidualnych gospodarstwach rolnych określonych zabiegów agrotechnicznych i zootechnicznych, w celu podniesienia kultury rolnej i wykorzystania rezerw produkcyjnych tkwiących w rolnictwie[1].

Regulacje prawne dotyczące programu agrominimum funkcjonowały w latach 1963–1972.

Podstawowe zadania agrominimum[edytuj | edytuj kod]

Podstawowe zadania, które wchodziły w skład agrominimum, były następujące:

  • uprawianie całego posiadanego lub użytkowanego areału ziemi, nadającego się do produkcji rolnej,
  • dokonywanie wymiany ziarna siewnego zbóż i sadzeniaków ziemniaka w rotacji ustalonej gromadzkim planem nasiennym,
  • wykonywanie podorywek po sprzęcie zbóż oraz orek przedzimowych,
  • wapnowanie pól,
  • stosowanie mechanicznego siewu zbóż,
  • prawidłowe stosowanie nawozów mineralnych i staranne przechowywanie oraz wykorzystywanie obornika, a także produkcja kompostów,
  • stosowanie racjonalnych zabiegów pielęgnacyjnych na łąkach i pastwiskach oraz dokonywanie zbioru traw we właściwych dla danego rejonu terminach,
  • utrzymywanie zwierząt i pomieszczeń, w których były one przetrzymywane, w należytych warunkach higienicznych.

Zakres stosowania agrominimum[edytuj | edytuj kod]

Agrominimum było określone dla całej gromady bądź odrębnie dla poszczególnych wsi, przy czym w pierwszej kolejności obejmowano programem wsie, które wskutek niestosowania podstawowych zabiegów agrotechnicznych uzyskiwały niższe plony od przeciętnych.

Agrominimum uchwalała gromadzka rada narodowa na wniosek komisji rolnictwa i zaopatrzenia ludności, uzgodniony z agronomem gromadzkim oraz zarządami kółek rolniczych. Zadania agrominimum były podane do wiadomości przez przewodniczącego gromadzkiej rady narodowej lub sołtysa wszystkim rolnikom na zebraniu wiejskim lub na zebraniu kółka rolniczego w obecności agronoma gromadzkiego. Kontrolę przebiegu i wyniki realizacji agrominimum w każdym gospodarstwie przeprowadzała komisje rolnictwa i zaopatrzenia ludności oraz wyznaczone przez prezydium gromadzkiej rady narodowej zarządy kółek rolniczych lub społeczne 3-osobowe zespoły pod nadzorem agronoma gromadzkiego.

Wyróżnianie wsi[edytuj | edytuj kod]

Wsie, które w pełni wykonały zadania agrominimum, miały pierwszeństwo do:

  • uwzględnienia ich przy zawieraniu umów kontraktacyjnych,
  • otrzymywania kredytów na założenie potrzebnych w gromadzie punktów kopulacyjnych i gniazd reprodukcyjnych,
  • otrzymania przydziałów materiałów budowlanych i środków produkcyjnych,
  • otrzymywania pomocy maszynowej i środków transportowych ze strony państwowych ośrodków maszynowych i kółek rolniczych,
  • otrzymywania kredytów na intensyfikację produkcji rolniczej.

Gromady i wsie, które w wyniku wykonania zadań agrominimum w sposób wyraźny podniosły przeciętne wyniki produkcji rolniczej, były w pierwszej kolejności włączone do planów inwestycyjnych w zakresie melioracji, elektryfikacji i zaopatrzenia wsi w wodę.

Zniesienie agrominimum[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 1972 r. w sprawie utraty mocy obowiązującej niektórych uchwał Rady Ministrów, Prezydium Rządu, Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów i Komitetu Ministrów do Spraw Kultury, ogłoszonych w Monitorze Polskim zlikwidowano program agrominimum[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uchwała nr 347 Rady Ministrów z dnia 22 października 1963 r. w sprawie agrominimum. M.P. z 1963 r. nr 85, poz. 408.
  2. Uchwała nr 304 Rady Ministrów z dnia 4 grudnia 1972 r. w sprawie utraty mocy obowiązującej niektórych uchwał Rady Ministrów, Prezydium Rządu, Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów i Komitetu Ministrów do Spraw Kultury, ogłoszonych w Monitorze Polskim. M.P. z 1972 r. nr 58, poz. 311.