Aiki-jutsu
Aiki-jutsu (jap. 合気術) lub aiki-jūjutsu (jap. 合気柔術) – jedna z zasad stosowana w japońskich sztukach walki.
Termin aiki-jutsu można przetłumaczyć jako zharmonizowanie, zjednoczenie wyrażone poprzez ai (合), przy wykorzystaniu siły ducha i energii ki (気) i posługiwaniu się własną techniką, sztuką, umiejętnością (jutsu, 術). Jū (柔) oznacza miękkość, łagodność[1].
Aiki to zasada lub taktyka walki, w której broniący się wykorzystuje siłę, atak napastnika, aby zdominować go własną dynamiką, energią ki i wykorzystaniem własnej techniki. Łączenie się z ruchami napastnika pozwala broniącemu się kontrolować działania atakującego przy minimalnym wysiłku. Jū yoku gō wo seisu, 柔よく剛を制す, "miękkość pokonuje twardość"[2].
Legenda[edytuj | edytuj kod]
Niektóre podania, które są prawdopodobnie częściowo zgodne z prawdą podają, że 700 lat temu na północ od góry Fudżi istniała starożytna szkoła budō. Szkoła ta specjalizowała się w nauczaniu sztuki zwanej aiki-jutsu i była utrzymywana w ścisłym sekrecie. Nauczano tylko nielicznych, zaufanych uczniów, najczęściej o arystokratycznym rodowodzie. Sztuka ta początkowo brała źródła w szermierce ken-jutsu. Z czasem rozwijała się i stopniowo zaczęła przewyższać techniki jū-jutsu.
Rodziną, w której przekazywano tajemnice aiki-jutsu miała być rodzina Takeda.
Szkoły nauczające aiki-jutsu[edytuj | edytuj kod]
Najbardziej znaną szkołą opartą na koncepcji aiki była Daitō-ryū. Mistrz judo, Kenji Tomiki, twierdzi, że w niektórych podręcznikach sekretnych metod walki, można znaleźć wzmianki na temat Daitō-ryū. Informacje te datują początek istnienia tej szkoły sztuk walki na okres Kamakura (1185–1333 rok). Za twórcę tej metody uważa się Yoshimitsu Minamoto (1045–1127)[3]. Sztukę tę praktykowali wojownicy z rodu Minamoto. Kolejnym sukcesorem był klan Aizu. Klan ten uległ wchłonięciu przez ród Takeda, który jest uważany za kontynuatora tej sztuki walki.
Aikido[edytuj | edytuj kod]
Sōkaku Takeda jako jeden z nielicznych przedstawicieli rodu Takeda nauczał sztuki walki osoby spoza swojego rodu. W 1915 roku przyjął na ucznia Morihei Ueshibę, który był bardzo zdolnym uczniem. Ueshiba otrzymał dyplom jego szkoły w maju 1916 roku. Elementy Daitō-ryū i aiki-jutsu można odnaleźć we współczesnym aikido stworzonym właśnie przez Ueshibę.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The Compact Nelson Japanese-English Character Dictionary. Tokyo: Charles E. Tuttle Publishing Co., Inc., 1999, s. 107-108, 216, 332-334,. ISBN 4-8053-0574-6.
- ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 629. ISBN 4-7674-2015-6.
- ↑ Shinro Omiya: The Hidden Roots of Aikido: Aiki Jujutsu Daitoryu. Kodansha International, 1998. s. 13. [dostęp 2017-12-06]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- "Sekrety samurajów" autorów Oscara Rattiego i Adele Westhrook
- "Aikido" autorstwa Kisshōmaru Ueshiby.