Aktywizacja partycypacyjna
Aktywizacja partycypacyjna – świadome włączanie się odbiorców usług społecznych, najczęściej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym (np. bezrobotnych) w działania służb społecznych (np. pomocy społecznej, czy służb zatrudnieniowych) z zamiarem przezwyciężenia swojej trudnej sytuacji życiowej[1].
Po uświadomieniu sobie przez podopiecznego jego sytuacji i roli jaką w niej pełni, staje się on współodpowiedzialny za jej rozwiązanie, a w procesie wychodzenia z trudności czuje się w pełni traktowany podmiotowo. Aktywizacja partycypacyjna służyć może też społecznościom w pobudzeniu i integracji środowisk lokalnych dzięki podejmowaniu wspólnych działań (np. budżet partycypacyjny)[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Andrzej Ferens, Robert Kondas, Ilona Matysiak, Grzegorz Rzenik, Mariusz Szyrski, Partycypacja społeczna, w: Jak prowadzić konsultacje społeczne w samorządach? Zasady i najlepsze praktyki współpracy samorządów z przedstawicielami społeczności lokalnych” – Przewodnik dla samorządów, Polski Instytut Demokracji Lokalnej, Warszawa, 2010