Albert Alberts

Albert Alberts

Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1911 Haarlem
Data i miejsce śmierci	16 grudnia 1995 Amsterdam
Narodowość	holenderska
Dziedzina sztuki	literatura

Albert Alberts (ur. 23 sierpnia 1911 w Haarlemie, zm. 16 grudnia 1995 w Amsterdamie) – holenderski prozaik i publicysta nazywany „mistrzem przemilczeń” ze względu na oszczędny styl pisarski. Jako urzędnik państwowy został internowany w czasie wojny na Pacyfiku przez wojska japońskie okupujące Holenderskie Indie Wschodnie.

Twórczość

Za najważniejsze dzieło Albertysa uznaje się zbiór opowiadań pt. De eilanden (pol. Wyspy) z 1952, w którym opisał środowisko naturalne Indonezji oraz obyczaje mieszkańców tego państwa, skupiając się również na życiu europejskich imigrantów. Tematyka ta była kontynuowana przez pisarza w książkach Namen nomen (pol. Podać nazwiska) z 1961 oraz Een kolonie is ook maar een mens (pol. Kolonia to też tylko człowiek) z 1989. Powieść z 1974 pt. De vergaderzaal (pol. Sala konferencyjna) opisująca kryzys psychiczny biznesmena została dwa lata później zaadaptowana na film telewizyjny. Od lat 70. większość twórczości Albertysa stanowi proza o tematyce historycznej: De Hollanders komen osn vormoorden z 1974 (pol. Holendrzy przyszli mordować), Frankrjk uitgeleverd (pol. Wydany Francji) i Haast hebben in september (pol. Śpieszyć się we wrześniu) z 1975, De zilveren kogel (pol. Srebrna kula) z 1984. Zasłynął również humorystycznym esejem z 1986 pt. Inleiding tot de kennis van de ambtenaar (pol. Wstęp do nauki o urzędniku). Autobiograficzna mikropowieść De Bomen (pol. Drzewa) z 1954 opisuje więź łączącą chłopca z drzewami rosnącymi w jego sąsiedztwie.

Bibliografia

• Andrzej Dąbrówka: Słownik pisarzy niderlandzkiego obszaru kulturowego: flamandzkich i holenderskich, nowołacińskich, surinamskich, afrykanerskich i fryzyjskich. Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1999. ISBN 83-214-1132-0.

Linki zewnętrzne

• Bibliografia Alberta Albertsa w Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren