Aleksander Demidowicz-Demidecki
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater |
Aleksander Demidowicz-Demidecki, ps. Aleksander (ur. 27 sierpnia 1900 w Petersburgu zm. 10 lipca 1981 w Orleanie[1]) – polski polityk, komendant główny Narodowej Organizacji Wojskowej, adwokat.
Syn Konstantego, adwokata i matki Bronisławy z Radłowskich. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, który ukończył w 1926. Po aplikacji sądowej i adwokackiej od 1933 pracował jako adwokat w Warszawie. W latach 1935–1939 był członkiem Komisji Głównej Stronnictwa Narodowego. Od października 1939 pełnił faktyczną funkcję pierwszego komendanta głównego Narodowej Organizacji Wojskowej. W grudniu 1939 wyemigrował, w latach 1943–1944 był wiceministrem spraw wewnętrznych rządu RP na uchodźstwie. Prochy spoczęły 5 sierpnia 1981 zgodnie z wolą Zmarłego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w grobie rodzinnym[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ Tomasz Jaskóła, Krótki słownik polityków XX wieku. [dostęp 2010-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].