Alexandre-Étienne Choron

Alexandre-Étienne Choron
Data i miejsce urodzenia	21 października 1771 ; Caen
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1834 ; Paryż
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pisarz, wydawca, pedagog, teoretyk

Alexandre-Étienne Choron (ur. 21 października 1771 w Caen, zm. 29 czerwca 1834 w Paryżu^[1]^[2]) – francuski pisarz muzyczny, wydawca, pedagog i teoretyk muzyki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo poświęcił się studiom matematycznym i lingwistycznym^[3], w latach 90. XVIII wieku przeprowadził się do Paryża^[2], gdzie uczył się muzyki u Rosego i Bonesiego^[1]. Samodzielnie zapoznał się z traktatami włoskich i niemieckich teoretyków muzyki^[3]. W 1805 roku założył w Paryżu własną oficynę wydawniczą, która publikowała dzieła zapomnianych wówczas dawnych mistrzów takich jak Giacomo Carissimi, Giovanni Pierluigi da Palestrina, Claude Goudimel i Josquin des Prés oraz pisma poświęcone teorii muzyki^[1]^[2]^[3]. Od 1810 roku był członkiem korespondentem Institut de France^[1]. Przedstawił plan reorganizacji kościelnego szkolnictwa muzycznego, otrzymał też stanowisko directeur de la musique des fêtes religieuses^[1]^[3]. Od 1816 do 1817 roku był dyrektorem Académie Royale de Musique, doprowadził wówczas do ponownego otwarcia zamkniętego w 1815 roku Konserwatorium Paryskiego^[1]^[3]. W 1818 roku założył Institution de Musique Classique et Religieuse, którą prowadził do 1830 roku^[1]^[3]. Działał na rzecz zreformowania muzyki religijnej w oparciu o dawne wzorce^[2]. Wraz ze swoimi uczniami organizował w katedrze Notre-Dame koncerty muzyki renesansowej i barokowej^[1].

Był autorem prac Principes d’accompagnement des écoles d’Italie (1804), Principes de composition des écoles d’Italie (3 tomy, 1808; 2. wydanie w 6 tomach 1816), Dictionnaire historique des musiciens (wspólnie z François-Josephem-Marie Fayolle’em; 2 tomy, 1810–1811), Méthode élémentaire de musique et de plainchant (1811), Méthode concertante de musique à plusieurs parties (1818, nowe wydanie 1833) i Manuel complet de musique vocale et instrumentale, ou Encyclopédie musicale (wspólnie z Adrienem de La Fage, 1836–1839)^[3]. Przygotował do druku zrewidowane i uzupełnione wydanie Traité général des voix et des instruments d’orchestre François Francœura (1813), przetłumaczył także Gründliche Anweisung zur Komposition i Generalbassschule Johanna Georga Albrechtsbergera (1814 i 1815) oraz Musico prattico Francesco Azopardiego (1816)^[3]. Swoją działalnością przyczynił się do reorganizacji szkolnictwa muzycznego, szczególnie w zakresie kształcenia wokalistów^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 192–193. ISBN 83-224-0223-6.
↑ ^a ^b ^c ^d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 159–160. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 641. ISBN 0-02-865526-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Alexandre-Étienne Choron – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 192–193. ISBN 83-224-0223-6.

[harvard-2] The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 159–160. ISBN 0-674-37299-9.

[baker-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 641. ISBN 0-02-865526-5.

[1]

[2]

[3]