Alhierd Bacharewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alhierd Bacharewicz
Альгерд Бахарэвіч
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1975
Mińsk

Narodowość

białoruska

Dziedzina sztuki

literatura, poezja

Alhierd Bacharewicz (biał. Альгерд Бахарэвіч; ur. 31 stycznia 1975 w Mińsku) – białoruski pisarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Białoruski Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny im. Maksima Tanka, następnie pracował jako nauczyciel i dziennikarz. Od 2007 mieszka w Niemczech[1]. Jako prozaik debiutował w 2002. Wybrane utwory Bacharewicza były tłumaczone na język niemiecki, czeski, ukraiński, bułgarski, słoweński i rosyjski. W Polsce ukazało się dwujęzyczne, polsko-białoruskie, wydanie wyboru jego opowiadań zatytułowane Talent do jąkania się. W 2017 roku w Lublinie opublikowany „Mały leksykon medyczny według Bacharewicza” (tłumaczenie – Mira Łuksza). W 2021 roku ukazała się w Polsce jego Sroka na szubienicy w tłumaczeniu Igora i Jana Maksymiuków zakwalifikowana do finału Angelusa[2].

Do białoruskiej republikańskiej listy materiałów ekstremistycznych dodano dwie książki Alhierda Bacharewicza, a mianowicie powieści Psy Europy (w 2022 r.[3]) i Ostatnia księga pana A. (w 2023 r.[4]).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Alhierd Bacharewicz Talent do jąkania się, Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, Wrocław 2008.