Ali Kosh
Ali Kosh (również Ali Kusz, Ali Kosz) – stanowisko archeologiczne, osada (tell) na przedpolu gór Zagros w Iranie, w północnej części równiny Chuzestanu[1][2].
Stanowisko to pełni kluczową rolę dla poznania sekwencji neolitu zachodnioirańskiego[1]. Zostało odsłonięte i przebadane w latach 60. XX wieku przez Franka Hole’a i Kenta Flannery’ego[2]. Najniższe warstwy, odpowiadające fazie neolitu preceramicznego, datowane są na 9600–8000 lat temu. Charakteryzują się budowlami mieszkalnymi wznoszonymi z glinianych bloków, składającymi się z wielu przylegających do siebie prostokątnych pomieszczeń, wyposażonych w paleniska i jamy zasobowe[1]. Stosowano kamienie żarnowe, wyrabiano paciorki kamienne, ostrza kościane, mikrolity obsydianowe oraz terakotowe figurki przedstawiające postaci ludzkie i zwierzęce[1]. Ślady wskazują na początki uprawy zbóż (jęczmień i pszenica) i hodowli zwierząt (kozy i owce)[2]. W górnych, młodszych warstwach stanowiska pojawiają się wyroby z miedzi[3], a także malowana ceramika zdobiona ornamentami geometrycznymi[1]. Następuje także wzrost roli rolnictwa i pasterstwa w miejsce polowań i rybołówstwa[1][2]. Osada została opuszczona w połowie VI tysiąclecia p.n.e.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Encyklopedia Historyczna Świata. T. 1. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 1999, s. 472. ISBN 83-85909-48-6.
- ↑ a b c d e Timothy Darvill: Concise Oxford Dictionary of Archaeology. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 10. ISBN 978-0-19-953405-0.
- ↑ Julia Zabłocka: Historia Bliskiego Wschodu w starożytności: od początków osadnictwa do podboju perskiego. Wrocław: Ossolineum, 1987, s. 20. ISBN 83-04-02183-8.