Alma del Banco
| |
| Imię i nazwisko |
Alma Aline Henriette del Banco |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1862 |
| Data i miejsce śmierci |
8 marca 1943 |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
Alma Aline Henriette del Banco (ur. 24 grudnia 1862 w Hamburgu, zm. 8 marca 1943 tamże[1]) – niemiecka malarka i graficzka modernistyczna żydowskiego pochodzenia.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodziła z zasymilowanej żydowskiej rodziny[2]. Zaczęła zajmować się malarstwem w wieku 30 lat[2]. Kształciła się m.in. u Ernsta Eitnera w prywatnej szkole artystycznej prowadzonej przez Valeskę Röver w Hamburgu, następnie wyjechała do Paryża, gdzie pobierała nauki u Fernanda Légera i J. Simona[3][4] i zaczęła inspirować się ekspresjonizmem i kubizmem[2]. Początkowo malowała pejzaże[2], później także martwe natury i portrety[3]. Od około 1918 roku zaczęła tworzyć w charakterystycznym dla jej dojrzałej twórczości stylu, wprowadzając ciemny kontur i elementy szkicowania do swojego malarstwa[2]. Należała do założycieli stowarzyszenia secesji hamburskiej (1919), została także członkinią organizacji zrzeszającej niemieckie i austriackie artystki[2][4]. Ida Dehmel nazwała ją „czołową malarką Hamburga”[2].
Po dojściu nazistów do władzy, powoli zaczęto wypierać ją ze świata sztuki ze względu na awangardowy duch jej prac i żydowskie pochodzenie[2][5]. W marcu 1933 roku policja zamknęła dwunastą wystawę secesji hamburskiej za rzekomą promocję „bolszewizmu kulturowego” (Kulturbolschewismus)[2]. Wkrótce stowarzyszenie hamburskich secesjonistów zakończyło działalność, by nie poddawać się nowo narzuconym zasadom życia publicznego, takim jak usunięcie osób pochodzenia żydowskiego ze swoich szeregów[2]. W 1937 roku prace del Banco usunięto z Kunsthalle w Hamburgu, uznając je za przykład „sztuki zdegenerowanej”[3], do tego dziewięć z trzynastu obrazów zniszczono[2].
W nocy z 7 na 8 marca 1943[2], by uniknąć deportacji do obozu koncentracyjnego Theresienstadt, del Banco popełniła samobójstwo, przedawkowując morfinę[1][2]. Zmarła nad ranem[2].
_in_Hamburg-Blankenese.JPG){kind=spacer}
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Del Banco została upamiętniona stolpersteinem, który znajduje się na ul. Hasenhöhe 95 w Hamburgu – przy ostatnim miejscu jej zamieszkania[2]. Jej imię nosi nagroda przyznawana przez University of Europe for Applied Sciences w Hamburgu w porozumieniu z Forum für Künstlernachlässe Hamburg, przyznawana za najlepszą pracę licencjacką w dziedzinie sztuki i designu na tej uczelni[5][6].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Fördeufer, ok. 1911 -
Blick von der Süllbergterrasse, Blankenese, auf die Elbe, 1918 -
Sommertheater, 1918-1922 -
Porträt Dr. Wendemuth, 1922, Kunsthalle w Hamburgu -
August Wilhelm Hunzinger
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Banco, Alma Aline Henriette del, [w:] Franklin Kopitzsch, Dirk Brietzke, Hamburgische Biografie: Personenlexikon, Wallstein Verlag, 2001, s. 38, ISBN 978-3-7672-1366-1 (niem.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Friederike Weimar, ALMA DEL BANCO * 1862, Erwin Fink (tłum.), Stolpersteine in Hamburg [dostęp 2023-01-27].
- ↑ a b c Dankmar Trier, Banco, Alma del, [w:] Allgemeines Künstlerlexikon Online, De Gruyter, 2021.
- ↑ a b Banco, Alma del (Hamburg 1863 - Hamburg 1943) Mountainous Landscape with Goats Around 1932 [online], www.the-saleroom.com [dostęp 2023-01-27] (ang.).
- ↑ a b ALMA DEL BANCO AWARD goes to Marianne Kjeldsen [online], University of Europe [dostęp 2023-01-30] (ang.).
- ↑ Norbert Schmidt, Der Alma del Banco-Preis 2021 geht an David Kern [online], ganz-hamburg, 26 lutego 2021 [dostęp 2023-01-30] (niem.).