Amata (błogosławiona)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błogosławiona
Amata
Beatyfikacja

24 grudnia 1891
przez Leona XIII

Wspomnienie

8 czerwca oraz 10 czerwca

Amatawłoska błogosławiona Kościoła katolickiego.

Amata była mniszką klasztoru św. Sykstusa; wraz z Cecylią Cesarini złożyła śluby w obecnosci św. Dominika. W 1223 lub na początku 1224 roku papież Honoriusz III wysłał Cecylię Cesarini, wraz z trzema innymi siostrami do dominikańskiego klasztoru św. Agnieszki w Bolonii[1][2], założonego przez Dianę Andalo (siostrę Loderigo d’Andalo) i Jordana z Saksonii. Celem wyjazdu siostry Cecylii do Bolonii było stworzenie nowego zgromadzenia dla młodych sióstr, którego reguła opierałaby się na wskazaniach św. Dominika. Wśród tych trzech mniszek prawdopodobnie była, obok siostry Konstancji i Teodory, właśnie Amata[3].

W 1510 roku, w klasztorze w Bolonii odnaleziono grób trzech mniszek. Dwa pierwsze szkielety zostały zidentyfikowane i przypisane Cecylli Cesarini i Dianie Andalo. Trzeci szkielet, dopiero w 1584 roku za sprawą pracy Galvano Fiammy pt. Chronica parva Ordinis predicatorum, został zidentyfikowany jako szczątki prawdopodobnie błogosławionej Amaty[4].

Beatyfikowano ją wraz z Cecylią Cesarini i Dianą Andalo, poprzez zatwierdzenie kultu, 24 grudnia 1891 roku przez papieża Leona XIII.

W zgromadzeniu dominikańskim wspomnienie błogosławionej Amaty obchodzone jest 8 czerwca, natomiast w kalendarzu liturgicznym archidiecezji bolońskiej przypada ono na dzień 10 czerwca[5][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Biografia Cecylii Cesarini na Santi Beati
  2. Klasztor św.Agnieszki. [dostęp 2014-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
  3. Raimondo Spiazzi, San Domenico di Guzman. Biografia documentata di un uomo riconosciuto dai suoi contemporanei come „tutto evangelico”, Bologna: Edizioni Studio Domenicano, 1999, s. 418.
  4. Santi Beati
  5. Raimondo Spiazzi (red.), Cronache e fioretti del monastero di San Sisto all'Appia, Bologna: Edizioni Studio Domenicano, 1993, s. 60 przyp. 11.
  6. Raimondo Spiazzi (red.), San Domenico e il monastero di San Sisto all'Appia. Raccolta di studi storici, tradizioni e testi d'archivio, Bologna: Edizioni Studio Domenicano, 1993, s. 41.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]