Aminu
Aminu, Aminum (Aminu, zapisywane A-mi-nu)[1] – według Asyryjskiej listy królów 26 król Asyrii, syn i następca Ilu-kabkabi, a tym samym starszy brat Szamszi-Adada I (1808-1776 p.n.e.)[1][2]. Jego imię jest ostatnim w sekcji „10 królów, których ojcowie są [znani]”[1]. Obecnie wiadomo, iż władcy ci nigdy nie panowali w Asyrii, a umieszczeni zostali w Asyryjskiej liście królów tylko dlatego, iż byli przodkami Szamszi-Adada I, amoryckiego uzurpatora, który przejął kontrolę nad miastem-państwem Aszur[2]. Skryba układający Asyryjską listę królów dodatkowo „uczynił” Aminu ojcem Sulili, jednego z wczesnych, rodzimych władców Aszur, choć ten panował ok. 200 lat przed Szamszi-Adadem I[2]. Zabiegiem tym skryba ten chciał najprawdopodobniej włączyć amoryckich przodków Szamszi-Adada I do listy władców, którzy poprzedzali go na tronie Aszur[2].
Zdaniem uczonych Aminu rządził w mieście Ekallatum, leżącym na północ od Aszur[3]. Przejął on tam władzę po swym ojcu, Ilu-kabkabi[3]. Po śmierci Aminu władza nad tym miastem przeszła w ręce jego brata Szamszi-Adada I, a następnie Iszme-Dagana I, syna Szamszi-Adada I[1].
Zachowały się dwie pieczęcie cylindryczne należące do dwóch osób nazywających siebie „sługą Aminum” (ARAD a-mi-nim)[4]. Pierwsza z pieczęci, znajdująca się obecnie w Luwrze (nr inwent. A 360) należała do „Ribam-ili, skryby, sługi Aminum”, natomiast druga, przechowywana obecnie w Muzeum Brytyjskim (nr inwent. BM 89034), należała do „Muqaddimuma, sługi Aminum”[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J.-J. Glassner, Mesopotamian Chronicles, Society of Biblical Literature, Atlanta 2004.
- A.K. Grayson, Königslisten und Chroniken, [w:] Reallexikon der Assyriologie VI (1980-83), s.77-135.
- A.K. Grayson, Assyrian Rulers of the Third and Second Millennia BC (to 1115 BC), tom 1 serii The Royal Inscriptions of Mesopotamia. Assyrian Periods, University of Toronto Press, 1987.
- K.R. Veenhof, J. Eidem, Mesopotamia. The Old Assyrian Period, Academic Press Fribourg 2008.