Anna Sawicka
Anna Sawicka (ur. 1957[1]) – polska iberystka, tłumaczka z języka katalońskiego i hiszpańskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Doktoryzowała się w 1991 roku na podstawie pracy Manuel Azaha: pisarz bez czytelników. Dzieje pewnego mitu na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, zaś w 2004 ukończyła tamże habilitację[2]. Przez pięć lat wykładała literaturę polską na Uniwersytecie Barcelońskim[3]; w tym okresie rozpoczęła naukę języka katalońskiego[4]. Jest pracowniczką Instytutu Filologii Romańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego[2][5]. Do jej obszaru badawczego należy literatura i kultura katalońska, należy do redakcji „Studiów Iberystycznych”[3].
Tłumaczy literaturę z języka katalońskiego i hiszpańskiego[3]. Przekładała m.in. katalońskich dramaturgów, czy twórczość Jaume Cabrégo[3]. Za przekład średniowiecznego brewiarza Rajmunda Llulla otrzymała w 2004 roku wyróżnienie Instytutu Cervantesa[3], zaś w 2015 roku otrzymała nagrodę za najlepszy przekład z języka katalońskiego przyznawaną przez Instytutu Ramona Llulla za tłumaczenie powieści Głosy Pamano Cabrégo[1][4].
Jest członkinią Komisji Neofilologicznej Wydziału Filologicznego Polskiej Akademii Umiejętności[2], należy do Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury[3].
Jej starszym bratem jest hispanista Piotr Sawicki[4].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
przekłady[edytuj | edytuj kod]
- Ramon Llull, Księga Przyjaciela i Umiłowanego, 2003
- Albert Sánchez Piñol, Chłodny dotyk, 2006
- Lluís-Anton Baulenas, Za worek kości, 2008
- Javier Tomeo, Minihistorie, 2009
- Maria Àngels Anglada, Skrzypce z Auschwitz, 2010
- Eduardo Mendoza, Miasto cudów, 2010
- Jaume Cabré, Wyznaję, 2013
- Jaume Cabré, Głosy Pamano, 2014
- Jaume Cabré, Jaśnie Pan, 2015
- Jaume Cabré, Cień eunucha, 2016
- Jaume Cabré, Agonia dźwięków, 2017
- Jaume Cabré, Podróż zimowa, 2018
- Jaume Cabré, Kiedy zapada mrok, 2019
- Pere Calders, Kroniki ukrytej prawdy, 2019[3]
- Isabel Allende, Długi płatek morza, 2020[6]
- Mercè Rodoreda, Diamentowy plac, 2022[7]
- Najat El Hachmi, Ostatni patriarcha, 2022[8]
twórczość własna[edytuj | edytuj kod]
- Paryż – Barcelona – Sitges. Modernistyczny „genius loci” w Katalonii z perspektywy Santiago Rusiñola, 2003
- Drogi i rozdroża kultury katalońskiej, 2007[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b The Fundació Ramon Llull awards prizes to the American [online], Institut Ramon Llull [dostęp 2022-05-05] (ang.).
- ↑ a b c Dr hab. Anna Sawicka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2022-05-05].
- ↑ a b c d e f g h Sawicka Anna [online], Stowarzyszenie Tłumaczy Literatury [dostęp 2022-05-05].
- ↑ a b c Anna Sawicka [online], marginesy.com.pl [dostęp 2022-05-05] (pol.).
- ↑ Kto jest kim [online], Pracownia Studiów Katalońskich - Wydział Filologiczny [dostęp 2022-05-05].
- ↑ Długi płatek morza [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2023-01-04].
- ↑ Diamentowy plac [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2023-01-04].
- ↑ Najat El Hachmi, Ostatni patriarcha, Kołobrzeg: Biuro Literackie, 2022, ISBN 978-83-67249-11-9.