Antoni Wołosz

Antoni Wołosz

Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1920 Wojciechowice (obecnie część Ostrołęki), Polska
Data i miejsce śmierci	24 czerwca 1981 Brno
Pozycja	prawy pomocnik, obrońca, stoper
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole Polonia Warszawa 99 (8) 1964 Mazur Karczew
Kariera trenerska
Lata Drużyna Polonia Warszawa Start Otwock Lechia Grodzisk Huragan Wołomin Mazur Karczew

Grób Antoniego Wołosza na cmentarzu Bródnowskim

Antoni Wołosz (ur. 26 sierpnia 1920 w Wojciechowicach koło Ostrołęki, zm. 24 czerwca 1981 w Brnie), polski piłkarz, grający na pozycji prawego pomocnika, także obrońcy i stopera.

W latach okupacji występował w rozgrywkach konspiracyjnych w barwach zespołu z Piaseczna, po wojnie reprezentował warszawską Polonię. W barwach klubu zaliczył 99 spotkań i strzelił 8 bramek, a na najwyższym szczeblu rozgrywkowym grał w sezonie 1946 i w latach 1948–1952. W 1946 zdobył z Polonią mistrzostwo Polski; jako ostatni dołączył do drużyny w trakcie wiosennych rozgrywek w warszawskiej klasie okręgowej, a zarazem jako jedyny wśród zawodników pochodził z okolicy Ostrołęki. Cieszył się opinią znakomitego obrońcy, obdarzonego intuicją piłkarską i potrafiącego na rywalu wymusić pożądane zagranie. Gra w Polonii zaowocowała powołaniem do reprezentacji Polski (kadra B). Wołosz był bohaterem licznych anegdot w środowisku sportowym.

Po zakończeniu kariery był trenerem m.in. w Polonii, w Otwocku, na Targówku, w Lechii Grodzisk, Huraganie Wołomin, Mazurze Karczew; w barwach tego ostatniego niespodziewanie zagrał w meczu Pucharu Polski (na szczeblu centralnym) w 1964. Z wykształcenia był ekonomistą, pracował w centrali handlu zagranicznego.

Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 39I-1-17).

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, Polonia, Warszawianka, Gwardia. Prawdziwa historia trzech klubów (7. część serii "Kolekcja klubów"), Wydawnictwo GiA, Katowice 2003, s. 275 (fotografia zbiorowa s. 60)