Antytoksyna błonicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Antytoksyna błonicza (DAT) jest lekiem składającym się z przeciwciał, stosowanym w leczeniu błonicy[1]. Nie jest już zalecana w zapobieganiu błonicy.

Podaje się ją we wstrzyknięciu do żyły lub mięśnia.

Działania niepożądane są częste. Należą do nich: choroba posurowicza i reakcje alergiczne, w tym anafilaksja. Antytoksyna błonicza jest wytwarzana z osocza krwi koni, które zostały uodpornione przeciwko toksynie błoniczej. Działa ona poprzez neutralizację toksyn wytwarzanych przez Corynebacterium diphtheriae.

Antytoksyna błonicza została opracowana i weszła do użytku medycznego pod koniec XIX wieku. Znajduje się na Liście Leków Podstawowych Światowej Organizacji Zdrowia. W Stanach Zjednoczonych można ją uzyskać w Centrum Kontroli Chorób. Od 2008 roku nie jest dostępna w wielu krajach, w tym w wielu krajach europejskich[2].

Fiolka zawierająca 10 000 jednostek, ok. 1925 r.

Skład[edytuj | edytuj kod]

Jest to roztwór skoncentrowanych białek, głównie globulin, zawierający przeciwciała uzyskane z krwi koni, które zostały uodpornione przeciwko toksynie błoniczej. [1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Our Formulary | Infectious Diseases Laboratories | CDC [online], www.cdc.gov, 29 grudnia 2021 [dostęp 2022-04-04] (ang.).
  2. K.S. Wagner i inni, A review of the international issues surrounding the availability and demand for diphtheria antitoxin for therapeutic use, „Vaccine”, 28 (1), 2009, s. 14–20, DOI10.1016/j.vaccine.2009.09.094, ISSN 1873-2518, PMID19818425 [dostęp 2022-04-04].