Anzelm z Besate
Anzelm z Besate (inaczej: Anzelm Perypatetyk; ur. ok. 1000, zm. ok. 1070) – filozof średniowieczny.
Nauki pobierał u Dragona z Parmy. Po opuszczeniu Włoch podróżował po Francji i osiadł w Niemczech na dworze Henryka III. Ok. 1050 napisał dzieło Rhetorimachia. Nauczał retoryki[1].
W orbicie jego zainteresowań leżała umiejętność prowadzenia polemik. Analizował także argumenty sprzeczne. Traktował logikę jako dyscyplinę niezależną, stąd jest uznawany za przedstawiciela racjonalizmu w podejściu do teologii[2].
Fundament jego poglądów stanowiły dokonania logiczne Arystotelesa. Anzelm uważał, że prawdy wiary można wyjaśnić rozumowo[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Legowicz, Zarys historii filozofii. Elementy doksografii, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1980, s. 174, ISBN 83-214-0168-6, OCLC 749143671.
- ↑ Z. Kuksewicz, Zarys filozofii średniowiecznej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973, s. 138.
- ↑ A. Ganowicz-Bączyk, Średniowieczne źródła antropocentryzmu, „Studia Ecologiae et Bioethicae”, 2011, 3, s. 26.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- P. Böhner, E. Gilson, Historia filozofii chrześcijańskiej, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1962, s. 278.
- P. Gondek, Dysputa scholastyczna jako przykład sporu naukowego, „Forum Artis Rhetoricae”, 2014, nr 3 (38), s. 10, przypis nr 6.