August Niemirycz

August Niemirycz herbu Klamry – kasztelan połaniecki w 1773 roku, chorąży sandomierski w latach 1762-1773, konsyliarz województwa sandomierskiego w konfederacji radomskiej w 1767 roku. Posiadał dobra w Sandomierskiem. Był właścicielem Radostowa, Łukawki i Wierzbli.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Władysława Niemirycza, kasztelana połanieckiego. Jego pierwszą żoną była Zofia Żebrowska, a drugą Barbara z Łajszczewskich, córka Mikołaja Łaściszewskiego vel. Łajszczewskiego. Z drugiego małżeństwa miał synów Józefa i Tomasza oraz córki Justynę, Salomeę, Mariannę i Katarzynę^[1].

Zmarł przed 15 lutego 1775 roku.

Został pochowany wraz z żoną Barbarą 14 października 1779 u franciszkanów reformatów w Sandomierzu^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Kazimierz Sabała: Dwory i folwarki na terenie parafii Jeruzal. Łajszczew Stary: 1997.
↑ Waldemar Kowalski. „Pogrzebowe trudy” sandomierskich Franciszkanów-Reformatów w czasach staropolskich. „Pietas et Studium”. 1 (2008). s. 28.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Kraushar: Książę Repnin i Polska. T. I. Warszawa, 1900.
Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Edward Opaliński i Hanka Żerek-Kleszcz. Kórnik, 1993.
Dwory i folwarki na terenie parafii Jeruzal. Kazimierz Sabała. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Władysława Stanisława Reymonta, 1997.

[1] Kazimierz Sabała: Dwory i folwarki na terenie parafii Jeruzal. Łajszczew Stary: 1997.

[2] Waldemar Kowalski. „Pogrzebowe trudy” sandomierskich Franciszkanów-Reformatów w czasach staropolskich. „Pietas et Studium”. 1 (2008). s. 28.

[1]

[2]