Aussenstelle Westerplatte
| Podobóz KL Stutthof | |
| Rozpoczęcie działalności |
wiosna 1940 |
|---|---|
| Zakończenie działalności |
połowa 1941 |
| Terytorium |
III Rzesza |
| Miejsce | |
| Liczba więźniów |
kilkudziesięciu[1] |
| Narodowość więźniów | |
| Komendanci |
SS-Untersturmführer Kurt Mathesius SS-Untersturmführer Paul Ehle[2] |
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej  | |
| 54,407400°N 18,668600°E/54,407400 18,668600 | |
Aussenstelle Westerplatte (Außenstelle Westerplatte) – niemiecki nazistowski podobóz KL Stutthof, zlokalizowany na półwyspie Westerplatte.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Od 10 września 1939 Westerplatte było miejscem pracy około 200 więźniów sprowadzonych z tymczasowego więzienia urządzonego w gdańskiej Victoriaschule. Od 16 września więźniowie dowożeni byli promem z koszar z obozu Zivilgefangenenlager Neufahrwasser[1].
Podobóz istniał od wiosny 1940, prawdopodobnie po zlikwidowaniu obozu w Nowym Porcie. Istniał do połowy 1941, w dokumentach po raz ostatni wymieniony był 11 czerwca 1941[2]. Przed marcem 1940 więźniowie pracujący na Westerplatte byli doprowadzani początkowo z Victoriaschule, a następnie z obozu w Nowym Porcie[2].
Więźniowie[edytuj | edytuj kod]
Więźniowie byli zakwaterowani w nieuszkodzonej części dawnej polskiej Składnicy Tranzytowej. Praca polegała na oczyszczaniu terenu Westerplatte, usuwaniu niewybuchów, a od wiosny 1940 również przy rozbiórce muru z ogrodzenia[1]. Materiały uzyskane z rozbiórek były później dostarczane do budowanego w tym czasie obozu Stutthof[2]. Podobóz liczył kilkudziesięciu więźniów, w miejsce zmarłych lub chorych przysyłani byli nowi z centralnego obozu Stutthof[1].