Baeocera epipleuralis

Baeocera epipleuralis
Löbl et Leschen, 2003
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	łodzikowate
Plemię	Scaphisomatini
Rodzaj	Baeocera
Gatunek	Baeocera epipleuralis

Baeocera epipleuralis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych, podrodziny łodzikowatych i plemienia Scaphisomatini.

Gatunek ten opisany został w 2003 roku przez Ivana Löbla i Richarda A.B. Leschena.

Chrząszcz o silnie wypukłym z wierzchu ciele długości od 1,2 do 1,45 mm, barwy rudobrązowej do czarnej z brązowymi lub jasnoochrowymi końcowymi segmentami odwłoka, niekiedy rozjaśnionym z przodu przedpleczem i jaśniejszymi od ciała czułkami i stopami. Długość oczu wynosi u niego ⅔ odległości między oczami. Jedenasty człon czułków jest umiarkowanie wydłużony. Rzędy przyszwowe na pokrywach są delikatne, krótkie i sięgają do ich wierzchołkowej ¼. Rzędy epipleuralne pokryw są silnie skrócone lub całkiem zanikłe. Tylna para skrzydeł jest w pełni wykształcona. Epimeryty śródtułowia pozbawione są linii mezepimeralnych. Zapiersie (metawentryt) pozbawione jest mikrorzeźby, a po bokach zwykle delikatnie punktowane. Odnóża mają golenie wąskie u nasady, ku szczytowi zaś pogrubione. Samiec ma gonokoksyt z wierzchołkowym stylusem. Jego edeagus cechuje równa długości wyrostka wierzchołkowego nabrzmiała część nasadowa, brak delikatnych i łuskowatych struktur w woreczku wewnętrznym oraz szerokie, wydłużone flagellum.

Owad endemiczny dla Nowej Zelandii, znany z Wyspy Północnej i północnej części Wyspy Południowej.