Bareta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bareta – rodzaj żelbetowego fundamentu pośredniego stosowany w budownictwie.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Bareta to najczęściej pojedyncza sekcja ściany szczelinowej, wykonana pod płytą fundamentową, ścianą lub słupem konstrukcyjnym. W przypadku konieczności przeniesienia większych obciążeń spotyka się także barety złożone z kilku łączących się ze sobą odcinków, najczęściej w kształcie litery L lub T[1]. Barety mogą mieć głębokość nawet do 150 m[2].

Zasada działania[edytuj | edytuj kod]

Bareta przenosi obciążenia podobnie jak pal, dla którego reakcja na grunt przekazywana jest przez tarcie pomiędzy gruntem a jego pobocznicą lub przez podstawę pala (jak dla fundamentu bezpośredniego)[3]. W porównaniu z typowymi palami, najczęściej okrągłymi, barety ze względu na prostokątny kształt mają większą sztywność i lepiej przenoszą obciążenie poziome[1]. Nośność na obciążenia pionowe przekracza 15.000-20.000 kN[4].

Technologia wykonania barety[edytuj | edytuj kod]

Proces wykonywania baret jest podobny jak w przypadku ścian szczelinowych. Polega ona na wypełnieniu betonem wąskoprzestrzennego wykopu, w którym uprzednio umieszczono zbrojenie najczęściej w postaci prefabrykowanych klatek zbrojeniowych. Podczas głębienia wykopu oraz w trakcie betonowania wewnątrz wykopu pozostaje zawiesina bentonitowa stabilizująca krawędzie zewnętrzne. Beton, podawany rurą kontraktorową od dna wykopu, stopniowo wypiera bentonit[1]. Poniżej przedstawiono na fotografiach kolejne etapy:

Barety w metodzie podstropowej[edytuj | edytuj kod]

Widok fragmentu stropu podpartego na tymczasowych baretach

Przy wykonywaniu części podziemnej obiektu budowlanego metodą podstropową bezpośrednio w fundamentach osadza się słupy tymczasowe, podpierające strop w czasie wydobywania urobku spod niego. Dla tych elementów stosowana jest również nazwa bareta[5].

Stosowanie[edytuj | edytuj kod]

Barety są często wykorzystywane tam, gdzie występuje konieczność przeniesienia na podłoże znacznych sił osiowych[6], a więc na przykład w przypadku wieżowców[7] (jak Rondo 1 w Warszawie[6] (tu zastosowano barety z iniektowanymi podstawami[8]), The Sail @ Marina Bay w Singapurze[9] czy projektowany Nakheel Tower w Dubaju[10]) oraz innych obiektów inżynierskich, na przykład stacje II linii metra[11][12] w Warszawie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Ściany szczelinowe, barety. Keller. [dostęp 2012-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-29)].
  2. MICROPILES, MINIPILES, PILES AND BARRETTES. Soletanche. [dostęp 2012-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-26)]. (ang.).
  3. Pale. [dostęp 2012-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-29)].
  4. Bolesław Kłosiński: Współczesne pale wiercone - cz. I. Wydawnictwo Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa, 2010-02-23. [dostęp 2012-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-20)].
  5. Metoda stropowa. 2011-04-04. [dostęp 2012-06-02].
  6. a b Piotr Rychlewski. Głębokie wykopy w zabudowie miejskiej. „Geoinżynieria drogi mosty tunele”. 10 (3-2006). 
  7. Barrette Foundations. Menard. [dostęp 2012-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-08)]. (ang.).
  8. Bolesław Kłosiński: Współczesne pale wiercone - cz. II. Wydawnictwo Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa, 2010-04-16. [dostęp 2012-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-20)].
  9. The Sail Marina Bay. Menard. [dostęp 2012-06-06]. (ang.).
  10. Ahmed Rahimian, Kamran Moazami: Nakheel Super Tall Tower. National Council of Structural Engineers Associations, 2010-06. [dostęp 2012-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-30)]. (ang.).
  11. Stacja Stadion nabiera kształtów. AGP Metro, 2012-04-27. [dostęp 2012-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-29)].
  12. Agata Sumara. Centralny odcinek II linii metra w realizacji. „Geoinżynieria drogi mosty tunele”. 37 (2-2012). 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

http://www.inzynierbudownictwa.pl/technika,materialy_i_technologie,artykul,barety,5930