Dubaj

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dubaj
‏دبي‎
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Zjednoczone Emiraty Arabskie

Emirat

Dubaj

Prawa miejskie

9 czerwca 1833

Szejk

Muhammad ibn Raszid Al Maktum

Powierzchnia

3885 km²

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


3 550 622
896 os./km²

Położenie na mapie Zjednoczonych Emiratów Arabskich
Mapa konturowa Zjednoczonych Emiratów Arabskich, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Dubaj”
Ziemia25°16′N 55°20′E/25,266667 55,333333
Strona internetowa

Dubaj (arab. دبي, trl. Dubayy, trb. Dubajj[1]) – największe miasto w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Stolica emiratu Dubaj. Jest położony na południowym wybrzeżu Zatoki Perskiej. W 2023 liczył ok. 3,55 mln mieszkańców[2].

Znaczący ośrodek turystyczny. W 2019 Dubaj odwiedziło 16,3 mln turystów, było to siódme najczęściej odwiedzane miasto świata[3].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Większość populacji Dubaju stanowią obcokrajowcy m.in. z Azji Południowej i Azji Południowo-Wschodniej, 25% populacji ma korzenie irańskie. W Dubaju mieszka także m.in. ponad 100 tys. Brytyjczyków. Jednakże naturalizacja jest znacznie utrudniona.

W tym miejscu powinien znaleźć się wykres. Z przyczyn technicznych nie może zostać wyświetlony. Więcej informacji

Klimat[edytuj | edytuj kod]

Średnia temperatura i opady dla miasta Dubaj
Miesiąc Sty Lut Mar Kwi Maj Cze Lip Sie Wrz Paź Lis Gru Roczna
Średnie temperatury w dzień [°C] 24 25 28 33 38 40 41 41 39 35 31 26 35
Średnie temperatury w nocy [°C] 15 16 18 21 25 28 30 31 28 24 20 17 23
Opady [mm] 20 25 20 7 0 0 1 0 0 1 3 15 95
Źródło: NajlepszaPogoda.com[4][5] 13.07.2022

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Dubaj i Deira (niepodległa w tamtym czasie) stały się bardzo ważnymi portami dla zachodnich przedsiębiorstw. Większość nowych centrów finansowych zostało wybudowanych na terenie portu. Dubaj budował swoją pozycję jako ważny punkt na trasach transportowych w latach 70. i 80. XX. Następnie miasto stało się ośrodkiem i portem turystycznym (Port Jebel Ali, wybudowany w latach 70. XX wieku, był największą przystanią na świecie stworzoną przez człowieka) oraz ośrodkiem dla przedsiębiorstw informatycznych i finansowych wraz z nowym Światowym Centrum Finansowym (Dubai International Finance Centre – DIFC). Transport lotniczy jest kontrolowany przez Emirates Airline, założoną przez rząd w 1985 roku. Linia posiada swój główny port tranzytowy w Międzynarodowym Porcie Lotniczym Dubaju, w 2005 roku przewiozła 12 mln pasażerów, w 2020 roku ponad 15 mln pasażerów[6].

Rząd założył specjalne strefy, którym przypisano odpowiednie funkcje, i w których zakładają centra firmy z określonych branż, np. Dubai Media City jako część TECOM (Dubai Technology, Electronic Commerce and Media Free Zone Authority), w której siedziby mają firmy z branży IT, takie jak: EMC Corporation, Oracle, Microsoft i IBM, a także z branży mediów: MBC, CNN, Reuters, AP. Dubai Knowledge Village (KV) to centrum edukacyjne i treningowe, dla przyszłych pracowników innych wolnych stref.

Prawie wszystkie komercyjne zakłady są prowadzone przez obcokrajowców przy współpracy lokalnego przedsiębiorcy, który zapewnia licencję za odpowiednią opłatą. Liczne strefy wolnego handlu umożliwiają obcokrajowcom nabycie prawa własności.

Nieruchomości[edytuj | edytuj kod]

Decyzja rządu o przejściu z gospodarki uzależnionej dochodowo od wydobycia ropy naftowej na nastawioną na usługi i turystykę, uczyniła nieruchomości bardziej wartościowymi i skutkowała tzw. „boomem” budowlanym w latach 2004–2006. Budowy na dużą skalę uczyniły z Dubaju jedno z najszybciej rozrastających się miast, porównywalne jedynie z największymi miastami Chin.

Rozwój budowlany zaowocował powstaniem projektów na wodzie (Palm Islands, The World) i na lądzie (Dubai Marina, Burdż Chalifa, Business Bay i Dubailand). Prace nad projektami prowadzą największe firmy na tamtejszym rynku: Emaar Properties, Al Nakheel Properties i Dubai Properties. Aspiracje rządzącego szejka są odzwierciedlone przez ultranowoczesną architekturę, unikatowe wieżowce, takie jak Emirates Towers, które są dwunastym i dwudziestym czwartym budynkiem na świecie pod względem wysokości, oraz Burdż al-Arab (Wieża Arabska), czyli hotel-żagiel wybudowany na sztucznej wyspie. W 2009 roku Emaar Properties oddało do użytku najwyższy budynek świata, Burdż Chalifa mający wysokość 850 m. Obok niego wybudowano największe centrum handlowe na świecie – The Dubai Mall, ukończone w 2009 roku.

Projekty Al Nakheel Properties w Dubaju

Wybrane inwestycje[edytuj | edytuj kod]

Budownictwo[edytuj | edytuj kod]

Od 2000 roku rząd Dubaju zainicjował mnóstwo nowoczesnych projektów w całym mieście, głównie w Mina Seyahi, niedaleko Jumeirah i Jebel Ali. W wielu regionach niełatwo ujrzeć dubajskie niebo bez przynajmniej jednego dźwigu. Eksperci uważają, że 30% wszystkich światowych dźwigów znajduje się w Dubaju. Budowanie w ZEA jest szybsze niż w krajach zachodnich. Dzieje się tak głównie dlatego, że imigranci z Indii pracują za mniejsze wynagrodzenie niż pracownicy w innych krajach. Szacuje się, że siła robocza na budowach Dubaju może sięgać nawet 300 tysięcy pracowników, źle opłacanych i traktowanych, pracujących i żyjących w półniewolniczych warunkach[7].

Główną przyczyną „boomu” budowlanego w Dubaju jest chęć rządu uniezależnienia się od dochodów z wydobycia ropy. Promowana jest turystyka, budowany Dubailand oraz inne projekty z ogromnymi centrami handlowymi, parkami rozrywki czy stadionami. Inną przyczyną „boomu” jest zmiana prawa w 2002 roku, które zezwala obcokrajowcom na posiadanie własności w Dubaju. Największymi firmami budowlanymi w Dubaju są Al Nakheel Properties i Emaar Properties.

Transport[edytuj | edytuj kod]

Drogi[edytuj | edytuj kod]

Dubaj ma bardzo rozwinięty system transportu autobusowego w całej metropolii. System transportu (przewozi 200 000 pasażerów tygodniowo) nie jest na tyle duży, aby sprostać rosnącej populacji. Rząd wprowadził specjalne karty e-go, które ułatwiły korzystanie z autobusów. Z systemu korzystają ludzie zarabiający średnio lub mało, reszta jeździ samochodami tworząc korki, które są problemem w mieście. W Dubaju jest wysoki wskaźnik wypadków na drogach (prawie co 3 min.). Przez wypadki drogi są często zablokowane. W mieście istnieje wiele korporacji taksówkarskich państwowych lub prywatnych. Dubajska Korporacja Taksówkarska (Dubai Transport Corporation) posiada taksówki w kolorze kremowym. Niektóre prywatne korporacje to Cars Taxi, National Taxi, Cititaxi i Metro Taxi.

Kolej[edytuj | edytuj kod]

Mapa metra w Dubaju

W emiracie realizowany jest aktualnie wart 3,89 mld dolarów projekt Dubai Metro. Kontrakt na budowę otrzymał Dubai Rapid Link (DURL), konsorcjum prowadzone przez jest Mitsubishi Heavy Industries. Nad projektem pracują także dwie japońskie firmy Obayashi i Kajima oraz jedna turecka – Yapi Merkezi. Pociągi wyprodukowała japońska firma Kinky Sharyo, a sygnalizację i automatykę ruchu pociągów zapewnił Thales. Metro składa się na razie z dwóch głównych linii: Red Line (Linia Czerwona) z lotniska w Rashidiya do Jebel Ali oraz Green Line (Linia Zielona), łącząca centrum miasta po obu stronach rzeki Dubai Creek. Obie linie, według planów z 2005, mają mieć w sumie 70 km długości 43 stacje, 33 naziemne i 10 podziemnych. Linia Czerwona została oddana do użytku z datą 09.09.09 o godz. 09:09:09 wieczorem, co zostało upamiętnione tablicą z zatrzymanym zegarem na stacji Nakheel Towers. Linię Zieloną otwarto 9 września 2011[8].

Metro w Dubaju jest obecnie największym metrem całkowicie sterowanym automatycznie bez maszynistów (Driverless). Zwielokrotnione systemy bezpieczeństwa zapewniają bezpieczną obsługę pasażerów i uniezależniają ją od błędów ludzkich. Metro dubajskie to właściwie nowoczesna kolej wąskotorowa (LRT – Light Rail Train), coraz powszechniej zastępująca typowe metro starszego typu z ciężkimi i szerszymi wagonami. W pełni automatyczne, komputerowe sterowanie umożliwia zapewnienie większej częstotliwości i płynności kursowania pociągów z minimalnymi przerwami, co jest niemożliwe w przypadku kierowania pociągami przez człowieka ze względu na bezpieczeństwo ruchu. Mniejsza masa wagonów zapewnia mniejsze zużycie energii, zwłaszcza przy niższym natężeniu ruchu.

W planach jest rozbudowa metra o linie Purple Line (Purpurową) i Blue Line (Niebieską). Purple Line o długości 43 km ma połączyć lotniska Dubai International Airport i Al Maktoum International Airport. Blue Line połączy Dubai International Airport z nowym portem Jebel Ali i Dubai World Central International Airport, ma mieć 47 km długości. Dubaj buduje system metra, aby uniknąć korków na drogach i sprostać rosnącej populacji miasta. Wybudowanych zostanie także siedem kolejek wąskotorowych, aby wspomóc system metra. Kolejka ma połączyć różne miasta takie jak np. Dubailand, Palm Jumeirah i inne z głównymi liniami metra. W dalszej przyszłości planowane jest połączenie Dubaju ze stolicą Emiratów Abu Zabi poprzez przedłużenie linii metra.

Żegluga[edytuj | edytuj kod]

W Dubaju znajduje się kilka portów handlowych, takich jak Port Rashid, Al Jadaf czy Jebel Ali. Cieśnina Dubajska nadal jest używana przez lokalnych handlarzy w dawach. Tradycyjną metodą przedostawania się z prawobrzeżnego Burdż Chalifa do lewobrzeżnej Deiry są małe łódki zwane abrami. Kursują one m.in. z okolic Suku Złotego do historycznej dzielnicy Bastakiya.

Lotnictwo[edytuj | edytuj kod]

Jeden z samolotów linii Emirates
Model nowego lotniska w Dubaju – Dubai World Central International Airport

Dubai International Airport jest węzłem dla linii Emirates. Port w Dubaju wygrał wiele branżowych nagród za profesjonalne usługi i architekturę budynku. Trzeci terminal, przeznaczony wyłącznie dla obsługi linii Emirates, został ukończony w 2009 roku, dlatego podwoiła się dotychczasowa pojemność portu – został on przystosowany do obsługi samolotów Airbus A380. Drugi port lotniczy ulokowany jest w Jebel Ali (nazwę zmieniono na Dubai World Central International Airport, chociaż w IATA kod pozostał JXB) wraz z Jebel Ali Airport City, którego budowa rozpoczęła się w 2005 roku. W przeciągu 20 lat port ma osiągnąć zdolność przyjęcia pasażerów do 120 mln w ciągu roku, pokonując tym samym największy port Hartsfield-Jackson International Airport w Atlancie (88,4 mln pasażerów w 2005 roku).

Dubaj inwestuje duże pieniądze w rozwój portów lotniczych. Ideą jest rozwinięcie dubajskiego transportu lotniczego tak, aby pasażerowie z każdego miasta na świecie mogli przylecieć prosto do Dubaju. Gdy Emirates otrzyma samoloty Boeing 777-200LR Worldliner będzie mógł oferować loty do każdego większego miasta. Linia złożyła zamówienie na 58 samolotów Airbus A380 superjambo z podwójnym pokładem, które mogą pomieścić do 840 pasażerów (w zależności od konfiguracji). Emirates złożyło także zamówienie na 42 samoloty Boeing 777. Lokalizacja Dubaju czyni go unikatowym portem lotniczym w połączeniach pomiędzy Azją i Europą.

Kultura[edytuj | edytuj kod]

Jedno z muzeów w Dubaju – dom szejka Saeed Al Maktoum

W Dubaju rozwijana jest także działalność kulturalna, dlatego rząd zainicjował powstanie Dubai Cultural Village. Projekt zakłada utworzenie muzeów, centrum do występów artystycznych, biblioteki, szkół artystycznych, księgarni oraz przestrzeni rekreacyjnych. W Dubaju znajduje się wiele scen włączając Royal Hall w Dubai Perl, Stage on the Sea w podwodnym hotelu Hydropolis oraz Dubai Community Theatre. Teatr Madinat jest jednym z najlepszych teatrów w regionie, wystawiane są tutaj najsławniejsze produkcje. Co roku odbywa się także festiwal filmowy, który przyciąga sławy z całego świata. Dubaj realizuje obecnie także projekt Dubai Studio City, które ma być centrum produkcji filmowej. W mieście budowana jest opera na wyspie, zaprojektowana przez Zahę Hadid.

Rozrywka[edytuj | edytuj kod]

Coroczny miesięczny Dubai Shopping Festival (DSF) przyciąga tłumy, w 2005 roku doliczono się 3,3 mln odwiedzających. Inne mniejsze festiwale, takie jak Dubai Summer Surprises, odbywają się w ciągu całego roku.

W mieście znajduje się wiele centrów handlowych, w tym np. Mall of the Emirates, City Centre, Lamcy Plaza, Al Ghurair City, Mercato Mall, Oasis Centre oraz Wafi Centre, w których znajdują się międzynarodowe sklepy, butiki czy restauracje. W Mall of the Emirates, jednym z największych centrów na świecie, znajduje się tu trzeci co do wielkości kryty stok narciarski. Największym centrum handlowym na świecie jest Dubai Mall, część kompleksu Burdż Chalifa.

W Dubaju znajdują się dwa parki wodne w Wonderland i Wild Wadi części Dubailand, który ma podobną koncepcję, co Disneyland (budowa rozpoczęła się w 2003 roku). Całość, gdy zostanie ukończona, będzie miała 300 mln m² powierzchni.

Model projektu Dubai Sports City

Życie nocne[edytuj | edytuj kod]

W mieście znajduje się wiele klubów i barów, głównie przy hotelach. Kluby niedołączone do hoteli, rezydencji lub nieposiadające licencji klubu społecznego nie mogą sprzedawać alkoholu.

Sport[edytuj | edytuj kod]

W Dubaju odbywa się wiele wydarzeń sportowych na najwyższym światowym poziomie, m.in. Dubai Duty Free Tennis Championships, Dubai Desert Classic (turniej golfowy) oraz coroczny wyścig koni Dubai World Cup, który oferuje największą wygraną na świecie w wysokości 15 mln dolarów. W 2005 roku w mieście usytuował się International Cricket Council, który przez 95 lat mieścił się w Lord’s Cricket Ground. W Dubaju co roku odbywa się Dubai Sevens, turniej rugby siedmioosobowego zaliczany do klasyfikacji IRB Sevens World Series.

Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Znane osoby związane z Dubajem[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 498, ISBN 978-83-254-1988-2 [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  2. Population of Dubai [dostęp 2023-01-05] (ang.).
  3. Wiktor Kusak, Ranking najchętniej odwiedzanych miast 2019 roku, 10 grudnia 2019 [dostęp 2020-08-01] (pol.).
  4. Pogoda w Dubaju według miesięcy. [dostęp 2022-07-13].
  5. Dubai climate: weather by month, temperature, precipitation, when to go, www.climatestotravel.com [dostęp 2022-07-14].
  6. źródło: https://www.iata.org/contentassets/a686ff624550453e8bf0c9b3f7f0ab26/wats-2021-mediakit.pdf
  7. Niewolnicy Dubaju - temat kłopotliwy, [w:] Jacek Pałkiewicz, Dubaj. Prawdziwe oblicze, Warszawa: Wydawnictwo Świat Książki, 2021, ISBN 978-83-659-2887-0.
  8. Mohammed bin Rashid oficjalnie otwiera Zieloną Linię Metra w Dubaju.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]