Bateria wędrowna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bateria wędrownapododdział artylerii wyznaczony do prowadzenia maskowania ogniowego w celu zmylenia przeciwnika co do miejsca rozmieszczenia i liczebności własnej artylerii. Bateria wędrowna prowadzi ogień według zawczasu przygotowanego planu działania zawsze z innych stanowisk ogniowych, całością sił, poszczególnymi plutonami, a nawet działami. Bateria wędrowna przebywa na stanowisku ogniowym tylko w czasie niezbędnym do wykonania zadania. Baterie wędrowne wyznacza się z reguły w działaniach obronnych, zwłaszcza w rejonach, gdzie brak jej własnej artylerii lub liczba pododdziałów artyleryjskich jest nieznaczna[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Laprus (red.), Leksykon wiedzy wojskowej, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 37, ISBN 83-11-06229-3.