Benzodiazyny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Benzodiazyny – grupa heterocyklicznych aromatycznych związków chemicznych o wzorze ogólnym C8H6N2 zbudowanych z układu naftalenu, w którym jeden z pierścieni zawiera dwa heteroatomy azotu. Wraz z naftyrydynami (podobnymi związkami zawierającymi po jednym atomie azotu w pierścieniu) nazywane są diazanaftalenami[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nomenclature of Fused and Bridged Fused Ring Systems (IUPAC Recommendations 1998). „Pure and Applied Chemistry”. 70 (1), s. 143–216, 1998.