Bernard z Botony
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Kanonik bolońskiej kapituły katedralnej | |
| Okres sprawowania | |
| kapelan papieski | |
| Okres sprawowania | |
| Wyznanie |
katolicyzm |
| Kościół |
rzymskokatolicki |
Bernard z Botony, zwany Parmeńskim (ur. w Parmie, zm. 24 marca 1266 w Bolonii) – duchowny, kanonista-dekretalista.
Studiował na uniwersytecie bolońskim i był uczniem Tankreda. Tutaj też od 1232 był wykładowcą prawa kanonicznego. Ponadto był kanonikiem bolońskiej kapituły katedralnej. Następnie został kapelanem papieskim. Jego uczniem był Duranda z Mende[1].
Dzieła[edytuj | edytuj kod]
- Apparatus ad „Decretales Gregorii IX”
- Casus longi super quinque libros decretalium
- Summa super titulis decretalium
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ H. Rybczyński, Bernard z Botony, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 2, Lublin 1976, kol.300.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- H. Rybczyński, Bernard z Botony, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 2, Lublin 1976, kol.300.