Beton wysokowytrzymały

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Beton wysokowytrzymały (beton wysokowartościowy, BWW) – beton o wytrzymałości na ściskanie powyżej 60 MPa. Do jego produkcji używany jest cement o wysokiej wytrzymałości (klasy 42,5 lub 52,5) oraz kruszywa łamane ze skał o dużej wytrzymałości (np. granit, bazalt, sjenit).

Stosowanie BWW umożliwia wykonywanie trwałych elementów o wyjątkowo dużej nośności oraz rozpiętości i stosunkowo niewielkiej masie (dzięki cienkim przekrojom poprzecznym).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A. M. Neville: Właściwości betonu. Kraków: Polski Cement, 2000. ISBN 83-913000-0-5.