Biskupstwo Dorpatu
| 1224–1558 | |||
| |||
| Stolica | |||
|---|---|---|---|
| Głowa państwa |
biskup dorpacki Hermann III Weiland | ||
| Powierzchnia • całkowita |
| ||
| Utworzenie | |||
| Likwidacja | |||
| Religia dominująca |
katolicyzm | ||
 Biskupstwo Dorpatu | |||
Biskupstwo Dorpatu (diecezja dorpacka, niem: Bisdom Dorpat, est: Tartu piiskopkond) – biskupstwo Kościoła katolickiego a jednocześnie księstwo, członek Konfederacji Inflanckiej.
Zostało założone w 1224 przez biskupa Alberta, legata papieskiego. Biskupstwo objęło ziemie Ugandi, południową część kihelkondu Vaiga oraz kihelkondy Soopoolitse i Jogentagana[1].
Biskup dorpacki był suwerenem na terenie swojego państwa jako pan ziemski, miał swoich wasali, prowadził politykę zagraniczną, bił monetę.
Biskupstwo istniało do 1558, kiedy to wojska rosyjskie w czasie wojny inflanckiej zajęły jego terytorium, a ostatniego biskupa dorpackiego Hermanna III Weilanda wywieziono w głąb Rosji[2].
Katedrą diecezjalną był kościół św. Piotra i Pawła w Dorpacie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Lewandowski: Historia Estonii. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 38. ISBN 83-04-04528-1.
- ↑ Jan Lewandowski: Historia Estonii. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 70-71. ISBN 83-04-04528-1.