Bitwa pod Meçad
| Inwazja Turków Osmańskich na Bałkany | |||
| Czas |
czerwiec 1465 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Okolice Dibry | ||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
Próba opanowania obozu Skanderbega przez Turków | ||
| Wynik |
zwycięstwo Albańczyków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Albanii  | |||
| 41°31′30″N 20°31′39″E/41,525000 20,527500 | |||
Bitwa pod Meçad (alb. Beteja e dytë e Mexhadit) – bitwa stoczona w czerwcu 1465 przez wojska osmańskie pod dowództwem Ballabana Badery i Albańczykami, dowodzonymi przez Skanderbega.
Geneza bitwy[edytuj | edytuj kod]
Ballaban Badera, sandżakbej pochodzenia albańskiego, sprawujący władzę w sandżaku ochrydzkim należał do faworytów sułtana Mehmeda II. Z osobą Badery sułtan wiązał nadzieje na zakończenie wojny ze Skanderbegiem i opanowanie ziem albańskich. W czerwcu 1465 Ballaban stanął na czele 18-tysięcznej armii osmańskiej, która miała dokonać inwazji Albanii. Ballaban liczył na to, że jako Albańczyk zdoła znaczną część swoich rodaków przeciągnąć na stronę osmańską i osłabić armię Skanderbega. Chcąc zakończyć jak najszybciej kampanię, planował opanowanie przez zaskoczenie obozu Skanderbega i wzięcie go do niewoli.
Przebieg bitwy[edytuj | edytuj kod]
Ballaban zdobył informacje, że Skanderbeg przebywa w osadzie Meçad, k. Oranika, gdzie zamierzał schwytać go w pułapkę. Ostrzeżony w porę Skanderbeg opuścił Meçad i udał się na północ. Wierne mu oddziały rozpoczęły manewr okrążania jednostek Ballabana, kiedy ten przygotowywał się do ataku na Meçad. Główną rolę w ataku na zaskoczone obrotem wydarzeń wojska osmańskie odegrała jazda Skanderbega, wspierana przez oddział ochotników z państw włoskich.
Skutki bitwy[edytuj | edytuj kod]
Albańczycy odnieśli pełny sukces w bitwie, zdobyli także flagę osmańską. Ballaban uciekł z miejsca bitwy i dotarł do Stambułu, gdzie sułtan Mehmed powierzył mu kolejną armię, złożoną z 20 tysięcy żołnierzy. Także i ta armia w lipcu 1465 została rozbita przez Albańczyków. W kolejnym roku główne siły osmańskie ruszyły na Albanię, docierając do Kruji – stolicy Skanderbega.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Francione Gennaro: Skenderbeu: Një hero modern. Tirana: 2003, s. 174-175. ISBN 978-99927-38-75-7. (alb.).
- Harry Hodgkinson: Scanderbeg: From Ottoman Captive to Albanian Hero. Centre for Albanian Studies: 1999, s. 199-204. ISBN 1-873928-13-0.