Blatina
| Gatunek |
winorośl właściwa |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Ważne regiony uprawy |
Bośnia i Hercegowina |
| Identyfikator VIVC |
1454 |
| Przeznaczenie owoców |
wino |
| Kolor skórki |
czerwonoczarny |
| Cechy uprawowe | |
| Dojrzewanie |
późne[1] |
| Mrozoodporność |
wrażliwa na przymrozki |
Blatina – szczep winorośli właściwej, podstawowa odmiana o ciemnej skórce w winiarstwie bośniackim[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Szczep jest endemiczny dla Bośni i Hercegowiny[1][3]. Blatina w przeciwieństwie do wielu odmian uprawnych należy do grupy szczepów, które mają kwiaty jednopłciowe (żeńskie)[1][2]. Konieczne jest sadzenie w winnicach innych odmian, by zapewnić zapylanie blatiny[1]. Rolę tę pełnią m.in. alicante bouschet i trnjak[1]. Owoce dojrzewają późno[1].
Hipotezy o identyczności z chorwacką odmianą cetinka (często określaną jako blatinka) i tribidragiem (primitivo) nie znalazły potwierdzenia u badaczy[1].
Wina[edytuj | edytuj kod]
Wina wytwarzane z blatiny cieszyły się uznaniem już w XIX wieku[4]. Johnson i Robinson na początku XX wieku uważają, że brakuje im właściwej struktury[5]. Wina są średniociężkie, o bogatym smaku i zauważalnej, jak na szerokość geograficzną kwasowości[1]. Niektórzy producenci oferują wino starzone w dębowych beczkach[1].
Synonimy[edytuj | edytuj kod]
Spotyka się warianty pisowni, m.in.: blathina, blatina crna, blatina hercegovacka, batina mala, blatina velika, a także praznobačva i zlorod[1]. Inne to np. stara zilavka i tribidrag (nieprawidłowo)[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 111-112. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
- ↑ a b c Blatina w bazie danych Instytutu Uprawy Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2014-07-03]. (ang.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 426. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ Patrick Fiévez i inni, Kraje śródziemnomorskie, [w:] André Dominé, Wino, wyd. 2, Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 723, ISBN 978-83-7626-712-8 (pol.).
- ↑ Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 272. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.).