Bojkot antyżydowski w Niemczech (1933)

Bojkot antyżydowski w Niemczech
	; Berlin, 1 kwietnia 1933
Państwo	III Rzesza
Początek wystąpień	1 kwietnia 1933 (ogólnokrajowe)
brak współrzędnych
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bojkot antyżydowski w Niemczech (niem. Judenboykott) – ogólnoniemiecka akcja antyżydowska polegająca na bojkotowaniu sklepów, przedsiębiorstw i praktyk prowadzonych przez Żydów, często połączona z niszczeniem ich mienia oraz z zastraszaniem osób niebiorących udziału do akcji.

Od czasu zwycięskich wyborów Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partia Robotniczej (NSDAP) do Reichstagu w dniu 5 marca 1933 nasiliły się ataki SA na Żydów w Berlinie, jak i na terenie całych Niemczech.

Zaledwie kilka dni po wyborach do Reichstagu, już 13 marca, NSDAP rozpoczęła pierwsze antysemickie wystąpienia przeciwko żydowskim sklepom i sklepikarzom. Akcję rozpoczęto w Berlinie na Kaiserstraße, gdzie zmuszono żydowskich właścicieli sklepów do ich zamknięcia. W drugiej połowie marca dochodziło do dalszych powtarzających się akcji niszczenia mienia oraz blokowania działalności handlowej. 30 marca nowo utworzona rada miejska w Berlinie zadecydowała, aby nie udzielać więcej zamówień dla miasta żydowskim przedsiębiorstwom. Dwa dni później, 1 kwietnia 1933, została przeprowadzona przez bojówki SA szeroko zakrojona akcja na obszarze całej Rzeszy. Polegała ona wzywaniu ludności do nierobienia zakupów w żydowskich sklepach i niekorzystania z usług żydowskich praktyk, jak m.in. lekarzy czy prawników. Bojówkarze często przy tej okazji grabili sklepy i ich właścicieli z majątku, niekiedy brutalnie ich bijąc, a nawet mordując^[1].

Ta pierwsza ogólnonarodowa akcja antysemicka, nie odniosła jednak szerszego poparcia w społeczeństwie, tak więc akcje były powtarzane, a ich punktem kulminacyjnym była tzw. „noc kryształowa” z 9 na 10 listopada 1938 roku^[2]^[3].