Bula pod Bańdziochem
Bula pod Bańdziochem – formacja skalna nad Morskim Okiem u północnych podnóży Mięguszowieckich Szczytów w Tatrach Polskich[1]. Znajduje się w zakończeniu najbardziej zachodniej grzędy Kazalnicy, która poprzez Wiszący Kociołek opada do Maszynki do Mięsa tworząc jej lewe (patrząc od dołu) ograniczenie[2]. Bula ma zupełnie niepozorny wierzchołek, ale na Wielki Piarg opadają z niej ścianki o wysokości do 150 m. Przez taterników docenione zostały niedawno; większość dróg na nich poprowadzono po 2000 roku. Bula pod Bańdziochem z punktu widzenia taterników ma wiele zalet: krótkie podejście od schroniska nad Morskim Okiem, prawie zawsze bezpieczne od lawin, krótki czas wspinaczki, łatwe zejście, trudności miejscami całkiem, całkiem. Jest jednak silnie porośnięta trawą i krucha, wskutek czego wspinaczka odbywa się tutaj prawie wyłącznie zimą. Marcin Michalski o Buli pod Bańdziochem pisał: ściana dla śpiochów[2].
Drogi wspinaczkowe[edytuj | edytuj kod]
Czas podejścia pod ścianę od schroniska nad Morskim Okiem; 30 min[2].
- Sie ściemnia; IV w skali tatrzańskiej, 6 godz.
- Światło w tunelu; IV, 3 godz.
- Droga blondyna; III, 2 godz.
- Żebro; IV, V
- Żlebem; II, miejsce III, 1 godz. 30 min
- Droga Malczyka; VI
- Globalne ocieplenie; V, A0
- W samo południe; IV+, trawy 80 stopni, 3 godz.
- Bez znaczenia; I-II, kilka miejsc IV, kominek V
- Bladym świtem; IV, 4 x A0, 3 godz
- Defekt mózgu; IV+, A2, 3 godz[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. Mapa [online] [dostęp 2021-01-04].
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8.