Carl Eduard Cramer
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 listopada 1901 |
| Zawód, zajęcie |
botanik, mykolog |
Carl Eduard Cramer (ur. 4 marca 1831 w Zurychu, zm. 24 listopada 1901 tamże) – szwajcarski botanik i mykolog.
Studiował na Uniwersytecie w Zurychu i Fryburgu, gdzie w 1855 r. uzyskał stopień doktora. W 1857 r. został wykładowcą, a później profesorem botaniki (1861–1901) w Eidgenössische Technische Hochschule (Politechnika Federalna) w Zurychu. W latach 1880–1883 prowadził także zajęcia na Uniwersytecie w Zurychu i był dyrektorem jego ogrodu botanicznego od 1882 do 1893 roku. Specjalnością Cramera była fizjologia, genealogia i wzrost komórek roślinnych. Prowadził szeroko zakrojone badania w dziedzinie bakteriologii, teratologii roślin i roślin zarodnikowych. Był autorem wielu dzieł botanicznych, w tym 4-tomowego „Pflanzenphysiologische Untersuchungen” wydanego w latach 1855–1858, którego współautorem był Carl von Nägeli[1].
W nazwach naukowych opisanych przez niego taksonów dodawany jest skrót jego nazwiska C.E.Cramer[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cramer, Carl Eduard [online], Deutsche Biographie [dostęp 2022-12-09].
- ↑ Cramer, Carl Eduard, [w:] Index Fungorum [online] [dostęp 2022-12-09].